2016,  Chronisch ziek

(Mis)Gunnen

Het lijkt mij dat het iedere Nederlander wel bekend is met hoe welvarend ons land is. Er is geen honger of dorst, bijna iedereen heeft een dak boven zijn/haar hoofd, er is goede zorg(verzekering), er is vaak wel een vervoersmiddel beschikbaar om je keurig via een kuil-vrije-asfalt-weg van A naar B te brengen etc. Zelfs als je ziek wordt in Nederland of een ongeluk krijgt is een prachtig sociaal stelsel uitgevonden wat ons opvangt. Nee we wonen niet allemaal in een villa, rijkelijk bedeeld met kaviaar & champagne al rijdend in onze Audi A3 maar ik denk dat we elke dag heel dankbaar mogen zijn voor wat we hier wél hebben!

Nou is er helaas een deel van onze bevolking die met dit laatste wat moeite heeft. Zich niet kan neerleggen bij de Nederlandse welvaart en haar vangnetten. We hebben in ons kikkerlandje een aantal instanties waar je wat geld kan krijgen om in je eerste levensbehoeften te voorzien als je ziek bent, zonder werk of studie zit, een ongeluk hebt gehad etc. Als ik even namens mezelf spreek ben ik ontzettend dankbaar dat wij dit hebben. Had dit niet bestaan dan had ik nog bij mijn ouders moeten wonen of onder een brug geslapen. Geen kans om ooit een woning voor mezelf te hebben zonder dat ik daarvoor moet werken ondanks dat ik daar lichamelijk niet toe in staat ben. Ik zal niet ontkennen dat er ongetwijfeld mensen zijn die misbruik maken van deze faciliteiten maar laten we er even vanuit gaan dat het gros dit niet doet en in een uitkeringssituatie zit uit pure noodzaak.

Ik ben er niet trots op als ik moet vertellen dat ik niet werk. Laat staan dat ik moet vertellen dat ik een uitkering krijg. Ik vind het woord alleen al vreselijk. Het heeft een hele negatieve lading (gekregen). Liever zou ik niks zeggen. Als er dan ook nog mensen zo misselijk zijn om op te merken dat mensen met een uitkering boven gemiddeld royaal kunnen leven, overal korting op kunnen krijgen en er altijd wel een kwijtschelding van belastingen of een tegemoetkoming beschikbaar is zodat we nog meer geld overhouden. Deze mensen denk dat wij met een big smile op de bank zitten en denken: ‘Zo dit hebben we goed voor elkaar.’ Al lachend naar de ‘sukkels die zo dom zijn’ wel aan het werk te gaan. Walgelijk vind ik dat! Dat je niet kan bedenken dat een uitkering een dusdanig klein bedrag is dat je daar net van kan rondkomen. Het is niet uitgevonden om rijk van te worden! Dat een kwijtschelding van belastingen of tegemoetkoming een noodzaak is om dingen als eigen risco te kunnen betalen (en overigens beschikbaar voor alle minima). Of je medicijnen te kunnen kopen. Dat het doen van extra dingen betekend dat je héél creatief met centjes moet zijn en elke euro die je overhoud opzij moet zetten. Dat het een situatie is waar niemand in wil zitten. Want naast deze enorm ‘royale’ situatie ben je vaak ook nog 24/7 ziek, gehandicapt of zit je in een andere nare situatie. Ja het is feest alom…

Na 1 of 2 zinnen van dit soort onzin is er iets in mij dat moet proberen dit beeld recht te zetten. Vaak mislukt dit. Waarom doe ik dit eigenlijk nog? Ik zou het kunnen laten gaan maar de persoon die op dat moment tegen mij praat raakt een gevoelige snaar. Dit is niet alleen een algemeen beeld. Op dat moment gaat het (ook) over mij. Ik voel me in het altijd al een stuk kleiner dan de werkende inwoners van dit land. Doordat ik niet onafhankelijk ben geeft dat mij het gevoel dat ik mezelf keer op keer weer moet bewijzen. Bewijzen dat ik dit echt nodig heb. Dat ik dit geld niet misbruik. Dat ik niet overal korting krijg. Dat ik niet rijd in een dikke Audi maar in een kleine auto uit 1999. En bovenal dat dit totáál geen voorkeurspositie is in deze maatschappij maar juist de positie van de underdog. Je bent vele malen beter af met een gewone baan dan je hand op moeten houden bij het UWV of de gemeente. Het trappen op mij, op de doelgroep die wordt gezien als zwakker in deze samenleving doet pijn!

Enerzijds snap ik dat mensen dit beeld krijgen. Het is uitvergroot in de media en negatief gekoppeld aan vluchtelingen die dit geld hier zouden komen halen. Wat ik ook de grootste flauwekul vind. Neem aan dat die mensen niet voor de gezelligheid in een roeibootje de zee oversteken. Anderzijds verwacht ik toch van sommige mensen dat hun verstand iets groter is en ze iets verder kijken dan die lange lange neus.
Erger vind ik dat je ook daadwerkelijk merkt dat mensen elkaar dit vangnet niet gunnen. Eigenlijk is dat waar het hele verhaal om draait. Gunnen. Elkaar gunnen om in eerste levensbehoeften te kunnen voorzien. Bedenk even hoe erg het is dat sommige mensen elkaar dat dus niet gunnen wat indirect betekend iemand het licht in de ogen niet gunnen. Want wat gebeurd er met deze groep als we dit vangnet niet meer bieden. We zouden noodgedwongen bij familie in moeten trekken of misschien wel op straat moeten leven. Bedelend voor een paar euro om wat eten van te kopen. Een deel ervan zou hoogstwaarschijnlijk binnen afzienbare tijd overlijden. Is dat wat we elkaar wél gunnen? Ik vind dat een enorm schrijnend idee en word er heel verdrietig van. Ik hoop dat de mensen die bovenstaande dingen zeggen zelf dit sociale vangnet nooit nodig zullen hebben maar als het zo mocht lopen hoop ik dat ze er dankbaar voor zijn dat ze niet onder een brug hoeven slapen. Ik gun iedereen in Nederland een basisinkomen om in levensonderhoud te kunnen voorzien. Iedereen!

Zelf wil ik in ieder geval geen gebruik maken van het geld wat mij gegund is. Ik gebruik dit uit noodzaak niet omdat het handig of lekker makkelijk is. Ik praat ook nooit over loon of over wat ik verdien. Ik verdien het namelijk niet, het is mij gegund. Ook zal ik nooit klagen over bezuinigingen of gekort worden. Ik zal me hooguit erge zorgen maken en deze misschien uitspreken. Wat mij gegund is neem ik met een heel dankbaar hart aan. In de hoop (hoe onterecht misschien ook) dat ik het ooit niet meer nodig zal hebben…

Wie na dit stuk nog wat moeite heeft met het hele verhaal is van harte welkom om eens mijn bankrekening te komen bekijken en de uitdaging met me aan te gaan om zelf ook eens een maand te gaan leven van dit ‘zeer royale’ bedrag. Kletsen we daarna verder. Goed?

Liefs,

Schermafbeelding 2015-12-10 om 20.25.13

14 reacties

  • Baukje

    Zo is het en niet anders Tineke, ook ik moet rondkomen van de 15 uren per week die ik uitbetaald krijg per maand. Ik heb een aanvullende uitkering aangevraagd maar die krijg ik niet. Reden: ik werk bij mijn zoon in de zaak, deze is net opgestart en om niet gelijk failliet te gaan werk ik 5 dagen van 10.00 tot 23.00 uur. Dit om mijn zoon te helpen. Nu krijg ik er geen bijstand bij omdat ik niet beschikbaar ben om voor de gemeente te werken. Beetje belachelijk eigenlijk maar het is zo, om tegenwoordig een bijstandsuitkering te kunnen krijgen moet je daar voor werken wat op zich een prima idee is en goed voor mensen die dat kunnen. Als je dat niet kan om wat voor reden dan ook, bv. vrijwillig ergens anders werken , dan krijg je geen uitkering. Ik moet dus noodgedwongen leven van 600 euro per maand. Het lukt nu omdat ik in een woning zit die op nominatie staat om gesloopt te worden. Straks moet ik verhuizen naar een duurdere woning en dan wordt het afzien.
    Lieve Tineke, ik weet wat het is en wat je voelt door mensen met nare opmerkingen hierover, oke ik ben niet ziek maar ik werk me te pletter .
    Mensen die dit lezen , neem ook maar van mij aan dat een uitkering in welke vorm dan ook, geen pretje is. Zoals Tineke zegt het is een gunst .

  • Gonneke Haaksma

    Het verhaal achter vele verhalen. Mensen zijn vaak onwetend en oordelen snel en hard. Jouw verhaal is helder, knap zoals je het beschrijft en hoe je met je situatie omgaat. Rondkomen met een uitkering is niet eenvoudig, omgaan met jouw situatie, jouw gezondheid vraagt al genoeg energie en creativiteit.
    Sterkte!
    Gonneke

    • Tineke Veenstra

      Ja dat is het ook nog inderdaad. De situatie waar mensen al inzitten kost vaak al een hoop energie. Creatief zijn met geld komt daar nog overheen. Allemaal dingen die je er gratis bijkrijgt na je diagnose.

      Bedankt voor u mooie reactie!

      X

  • Hielkje

    Mooi omschreven Tineke, ik heb ook een uitkering, omdat ik arbeidsongeschikt ben, door allerlei lichamelijke klachten.
    Een oude citroen saxo onder de kont, kan ik me toch verplaatsen, en eten, drinken op tafel, dak boven mijn hoofd etc..je kent het wel.
    Ik ben dankbaar, als de uitkerende instantie er niet was en al die kwijtscheldingen me werden onthouden, dan zou ik op straat moeten leven.
    Ik ben blij met wat ik heb!

  • Karin

    Wat een ontzettend goed schrijfsel Tineke! Ik zou zeggen: stuur het naar de krant! Veel mensen denken inderdaad nog steeds dat ziek met een uitkering thuis zitten hetzelfde is als vakantie vieren. De waarheid is helaas een stuk minder rooskleurig.

  • Johanna

    Mensen zijn zo hard! Ook ik leef nu van een ( arbeidsongeschiktheids) uitkering. Ruim 30 jaar als zelfstandige gewerkt. Het laatste jaar in loondienst. En dat is mijn redding geweest. Want van die 30 jaar heb ik niets uitgekeerd gekregen ( was getrouwd op huwelijkse voorwaarden). Tijdens het jaar in loondienst arbeidsongeschikt geworden. En gelukkig was daar het UWV. Zonder deze instantie had ik op straat gestaan.
    Kan nu eigenlijk net niet rondkomen. Geen verwarming aan, zo min mogelijk douchen, niet koken etc. En zo zuinig zijn.
    En dan zijn er de mensen. Deze zijn van mening, dat ik toch maar lekker thuis zit (heb reuma). Altijd vakantie. Hebben tips voor me, hoe ik nog veel beter met “mijn” geld om kan gaan.
    Maar het aller ergste is, als je gezegd wordt, dat je een parasiet van de samenleving bent. Dat heeft me heel erg geraakt.

  • R.schuivens

    Super dat jij dit kunt schrijven zonder scheldwoorden. Ik ken de situatie helaas al te goed en zou dit niet zo kunnen overbrengen op anderen. Eigenlijk een verhaal wat je uit kunt schreeuwen maar zo neergezet dat t ontspannend leesbaar is. Wat een karakter!! Wil je met me trouwen ? Hahaha.

    • Tineke Veenstra

      Bedankt voor het prachtige compliment. Hahaha als dat genoeg is om met je te mogen trouwen… Maar dan moet je toch aan iets meer voldoen. Ik zou bijvoorbeeld moeten weten wie je bent haha! Helpt best wel hé. Maar vind je reactie erg leuk.

      Groet!

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *