2017,  Curaçao,  Emigreren Curaçao

Intens leven…

Ik had voordat ik begon met regelen van mijn emigratie een heel plan gemaakt dat het leuk zou zijn om alles wat ik meemaakte bij te houden via social media. Instagram & Facebook. Af en toe een blog. Ook ben ik geen fan van clichés maar in dit geval toch heel toepasselijk. De tijd is zo snel gegaan en was vaak zo druk dat ik niet écht veel heb kunnen vastleggen. Helaas. Emigreren met ingewikkeld lijf en beperkte energie is een uitdaging. Máár ik kan met trots (en een paar grijze haren extra) zeggen dat ALLES geregeld is. Ik dacht dat er geen einde zou komen aan die lijst maar het is daadwerkelijk gelukt!

Inmiddels nog een kleine 3 weken tot mijn vertrek. Het wordt nu wel erg spannend hoor! Ondanks dat ik weet waar ik naartoe ga, een huisje geregeld heb, een autootje voor de eerste weken en toch al best wat mensen ken wordt het ineens spannend. Het is een heel gek idee om zometeen de deur van mijn huis achter me dicht te trekken. Wetende dat dit de laatste keer is dat ik deze deur dicht trek. Wetende dat ik nauwelijks nog spullen heb…

Alles bij elkaar maakt dat je in de meest rare stemmingen komt. Ook ga je ineens dingen doen die je al jaren van plan was en mensen zien die je normaal nauwelijks ziet. Je gaat ineens dingen waarderen waar je een hekel aan had gekregen en/of andersom. Tel daarbij de drukte van het regelen, spullen verkopen en het begin van mensen daadwerkelijk gedag zeggen = Een hele rare mix van gevoelens! Ik heb het juiste woord ervoor nog niet gevonden maar het is in ieder geval intens(ief). Mooi intens(ief), dat wel. Had je de ambitie intenser te willen leven? Dan raad ik emigratie aan. Of je zou terminaal moeten worden maar dat lijkt me een minder bewuste keuze.

Tussendoor ben ik helaas nog terug geweest naar mijn reumatoloog in het UMCG. Ik heb een maag/darm beschadiging opgelopen na een zware antibioticakuur tegen Staphylococcen bacterie. Tijdens het slikken van deze kuur deden mijn slokdarm en maag al enorm veel pijn. Net of slikte je om de 6 uur een setje vuurballen door. Wetende dat je dat ook moet blijven doen de komende 7 dagen. De fijne kant eraan is dat de bacterie verdwenen lijkt te zijn, alleen heb ik er een prijs voor betaald.
De hoop is dat met 2 (soms 3) maagtabletten per dag de schade vanzelf zal herstellen binnen een maand of 4. Het is alleen geen garantie. Verassend. Er loopt nog een onderzoek naar een eventuele maagbacterie Helicobacter Pylori. Als deze vastgesteld wordt moet ik nóg een extra kuur tegen deze bacterie. Ondertussen dik duimen draaien dat dit alles vanzelf weer mag herstellen. Liefst zonder extra kuur.

Het plan voor de laatste 3 weken? Nog een paar mensen zien… maar ook dagen vrij houden om rustig aan te doen. Ik wil zo fit mogelijk vertrekken. Niet het risico lopen teveel in de laatste dagen te proppen waardoor ik nog net even knak voor vertrek. Om deze reden alvast de volgende waarschuwing: Mocht ik je niet meer kunnen bezoeken, je mislopen, geen tijd meer hebben of mocht er iets heel anders niet gaan zoals jij in gedachten had dan spijt me dat enorm. Ik doe het niet met opzet! Ik vind je bent niet minder belangrijk of aardig dan een ander. Mijn energie rijkt alleen niet ver genoeg om mijn hele vriendenlijst nog te bezoeken voor vertrek. Je bent altijd van harte welkom op het prachtige Curaçao of om gewoon eens te bellen/mailen/appen etc. Anytime! Of vraag mijn contactgegevens maar voel je niet bezwaard dat we elkaar niet meer hebben ontmoet.

Mijn crowdfund staat op het prachtige bedrag van €2730 waar ik dolgelukkig en enorm dankbaar voor ben. Ik ga jullie na mijn vertrek op de hoogte houden naar welk doel dit geld is gegaan. Én natuurlijk is doneren nog steeds mogelijk, hihi.

Veel liefs,

Tineke

4 reacties

  • Karin de Vries

    Hey Tineke! Goed van je dat je alles geregeld hebt! Super trots op je! Nu nog even herstellen en gaan! Ik wens je heel veel plezier! Zet ‘m op daar! Hoop je ooit een keertje te bezoeken daar! Zou heerlijk zijn! ???lieve kus Karin

  • Gaby

    Lieve Tineke,

    Wat vind ik het vreselijk naar dat je nog maag beschadiging hebt opgelopen door de pech van die stomme bacterie. Gelukkig kon je nog ff naar je fijne dokters i.p.v. nieuwe.
    Het is ook een emotionele achtbaan emigreren. Natuurlijk kan je niet iedereen tegemoet komen, tevreden stellen en noem maar op, maar het geeft vast ook een fijn gevoel dat je geliefd bent!
    En nu gooit mijn dreumes alle krijtjes op de grond 🙂

  • Martijn

    Hi toppertje. Wat goed om te lezen dat je nu alles hebt kunnen regelen. Nu inderdaad wachten tot je kunt genieten van wat hopelijk een goed en heerlijk leven kan zijn waar jij al jaren van droomt.

    Na mijn longontsteking twee maanden terug, heb ik heel veel onderzoek gedaan naar antibiotica. In Duitsland is het normaal dat je hierbij standaard probiotica meekrijgt om alle nare bijwerkingen te verminderen dan wel te vermijden. Heb je het hier wel eens over gehad met je behandelaren?

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *