Tekst in opdracht voor: Heart Curaçao

Kort geleden, voor mijn vertrek uit Nederland, kreeg ik de vraag van HeartCuracao.com om een gastblog voor hen te schrijven. Ik schreef onderstaande tekst voor hen:

Emigreren? Naar Curaçao? Ik denk dat als je dit een paar jaar terug zou hebben gevraagd, dat ik je uit zou lachen. Ik houd enorm van warmte & zon, maar ècht emigreren? Nee!

Gezondheid als drijfveer voor emigratie
Sinds 10 jaar heb ik vrij ernstig reuma. Reuma die ervoor zorgde dat ik 100% afgekeurd raakte en thuis kwam te zitten. Ik kon niet meer sporten, weinig mee met vrienden op stap en uiteindelijk werd zelfs normaal fietsen of lopen te zwaar. Dat mijn gezondheid mij ooit zou leiden tot emigreren had ik niet kunnen bedenken. De laatste 3 jaar waren alles behalve goed. Inmiddels had ik wel ingezien dat de gezondheidszorg mij niks extra’s meer kon bieden. In november 2016 was ik een maand op Curaçao. Omdat het altijd nog eens op mijn verlanglijstje stond en stiekem om te kijken wat het voor mijn lijf zou doen. Wat een héérlijk klimaat was dit voor mij. Ik was binnen 3 dagen bijna volledig pijnvrij. Wat een verademing! Ik ging mee met een aantal uitjes van hele dagen en nam zelfs danslessen. Dingen die ik thuis al jaren niet meer kon doen. Beetje bij beetje kwam de Tineke die ik altijd was weer terug.

Kwaliteit van leven
Mijn familie en vrienden zagen ook dat het mij ongelooflijk goed deed. Op aanraden van mijn ouders vertrok ik februari 2017 nogmaals naar het eiland. Het voelde als thuiskomen! Nog mooier en fijner dan de vorige keer. Ik danste sowieso 2 á 3 lesuren per week en de volgende dag was ik ook gewoon weer in staat iets te doen. Elke dag opnieuw een wonder voor mij. Naast dat het klimaat heel goed voor mij is vind ik Curaçao ook een prachtig eiland. De mentaliteit, de mensen en het leef tempo zijn erg fijn. Ook blijft het eiland nog elke keer verrassen. And last but not least: elke dag in je zomerjurk door het leven kunnen. Wie wil dat nou niet? Met lood in mijn schoenen stond ik half april op Hato te wachten op mijn vliegtuig terug. Ik vond het vreselijk! Vreselijk dat ik terug moest naar het land van pijn en vermoeidheid maar ook Nederland als land op zich kan ik best even missen. Toen besloot ik dat ik het moest proberen: emigreren!

Inmiddels is het bijna 5 maanden later en een paar dagen voor mijn vertrek. Vreemd genoeg iets waar ik weinig moeite mee heb. Geen idee waarom mij dit zo verrassend gemakkelijk af gaat. Het is wel spannend maar ik kijk uit naar mijn vertrek. Helemaal nu eigenlijk alles geregeld is. Het helpt enorm dat familie, vrienden en kennissen het mij zo enorm gunnen. Dat maakt het minder moeilijk om te vertrekken.

Spannende veranderingen
Wat wel lastig is? Het (voorlopig) achterlaten van mijn allerliefste hond. Het arme dier kan ik niet uitleggen dat de baas graag een betere kwaliteit van leven wil. En toch ook het achterlaten van de Nederlandse gezondheidszorg. Ja echt waar… Dat is niks ten nadele van mijn lieve vrienden en familie en zal misschien ook moeilijk te begrijpen zijn voor een gezond persoon. Je raakt zo vertrouwd in dat wereldje. Sommige artsen zie ik vaker dan mijn eigen familie. Ik vertrouw mijn behandelaren volledig. Ze zorgen hier zo goed voor mij! Ik vind het erg spannend hoe dit straks zal zijn. Tot nu toe heb ik zelf alleen nog maar goede ervaringen gehad op Curaçao, maar ik heb ook minder goede ervaringen gehoord. Is de zorg voldoende? Blijf ik mij zo goed voelen als tijdens de 3 maanden die ik al op het eiland was? Deze dingen vind ik toch echt het meest spannend.

Ik hoop zo dat deze grote beslissing mag lonen. Dat ik een beter leven kan opbouwen. Eindelijk, na 10 jaar! Als ik mij zo blijf voelen als tijdens de 3 maanden van mijn bezoek dan heeft Curaçao mij echt mijn leven terug gegeven. Dat is voor mij onbetaalbaar!

Tineke Veenstra

*Tekst in opdracht voor HeartCuracao.com