2016 & Ik

Allereerst wil ik iedereen nog een heel gelukkig nieuw jaar wensen. Een jaar met veel liefde, gezondheid en geluk toegewenst. Begin vorig jaar was absoluut NIET hoe ik het me had voorgesteld. Ik wilde fris beginnen na een heel heftig jaar in 2014 waarin ik 4 maanden in revalidatie moest om er enigzins weer bovenop te komen. Voor mij zou 2015 een nieuw jaar worden met een verbeterde gezondheid, samen met mijn nieuwe hondje Bente. Die ik uit het nest had gehaald na mijn ontslag en toen ik weer kon lopen en fietsen. Eigenlijk mijn beloning voor mezelf. Beste beloning ooit overigens! Verder hoopte ik op een rustig jaar, tijd inhalen met vrienden, leuke dingen doen en misschien een fijne vakantie.

Alleen op 3 januari werd dit beeld al afschuwelijk hard verstoord. Een van mijn beste vriendinnen en lotgenootje overleed. Veel mensen kennen dit verhaal inmiddels wel. Degene waar ik altijd mijn verhaal bij kwijt kon en alles mee kon delen is er niet meer. Inmiddels al meer dan een jaar niet meer. Ik mis haar nog elke dag. Het heeft echt een gat geslagen in mijn leven. Wij vulden elkaar aan. Als ik twijfelde over iets trok zij mij over de streep. Of als ik ergens onzeker over was heeft zij mij geleerd dat het niet uitmaakt wat een ander vindt. ‘Schijt hebben!’ Ze maakte me altijd aan het lachen en dat gaf me weer moed om door te gaan en hopelijk kon ik dat andersom ook voor haar doen. Wetende dat zij in hetzelfde schuitje zat en we dus niet alleen waren. Dat idee/gevoel gaf me (zelf)vertrouwen en deed me makkelijker in het leven staan. Dat is in één klap verdwenen. In het begin merkte ik dat ik minder contact wilde met andere mensen die ook ziek waren. Bang dat ik ook deze contacten op een dag kwijt zou raken. Ook vergeleek ik alles wat ze zeiden en nooit wat ik wilde horen. Logisch want er is geen Britt 2.0 en uiteindelijk gaat iedereen dood maar op dat moment was dat gevoel zo sterk dat ik daar niet overheen kon stappen. Ook kon ik mijn verhaal niet meer kwijt zoals ik dat gewend was. De maatschappelijk werkster waar ik altijd naartoe ging was op hetzelfde moment gestopt met werken. Ik moest het even zelf oplossen en hierdoor raakte ik zelfvertrouwen kwijt. Ik wilde niet meer bloggen, hoefde ook niet zo nodig uit of iets anders te doen. Had tijdje nergens zin in en zei weleens een afspraak af zonder écht goede redenen. Ik had geen idee hoe ik verder moest zonder een van mijn beste vriendinnen.

Uiteindelijk was het Bente die mij gered heeft. Hierdoor moest ik naar buiten en kwam ik verplicht andere mensen tegen waar ik even mee praatte. Zo kreeg ik weer wat plezier in sociaal doen en ging ik weer leuke dingen plannen. Inmiddels ben ik zover dat ik zoveel mogelijk wil doen wat ik kan en waar ik zin in heb. Life is short, te ‘short’ om je te laten tegenhouden door negativiteit of door andere mensen. Ik weet zeker dat Britt vanaf een wolkje meekijkt en staat te roepen dat ik alles eruit moet halen wat erin zit. Er ligt een mooi nieuw jaar voor me om dit te gaan doen! Ik ben het aan haar verschuldigd want zij kan het niet meer. Ik wel!

Ik heb wat doelen die ik graag wil (proberen te) halen in 2016:

• Geld sparen en nov/dec ’16 – jan/feb ’17 overwinteren op Canarische Eilanden of de Antillen
• Als ik naar de Canarische Eilanden ga wil ik graag wat Spaans leren.
• Koffie leren drinken (Al die starbucks en cappuccino foto’s op Instagram zien er té lekker uit. Dat wil ik ook!)
• Kijken of mijn blogs/schrijfsels genoeg potentie hebben om omgetoverd te kunnen worden tot een boek
• Mijn blog weer wat nieuw leven inblazen.
• Iets leuks/nuttigs met Bente. Langsgaan in tehuis waar oudere mensen een huisdier willen knuffelen/ iets bij een asiel o.i.d.

* Tips, adviezen en hulp bij al deze doelen zijn van harte welkom!

Extra uitdaging hierbij is, je raad het al, mijn gezondheid. In oktober moest ik vanwege alle politieke drukte rondom de Wajong opnieuw gekeurd worden. Tien minuten binnen en de arts besloot dat ik (weer) duurzaam 100% afgekeurd werd. Herkeuring is komende jaren in principe niet meer aan de orde. Vanaf november ging het ineens lichamelijk weer minder. het weer minder. Ontstekingen in beide schouders en het borstbeen. Slijmbeursontsteking in linker heup. Virusje hier en daar en momenten van serieus erge pijn die moeilijk te bestrijden is. Een prednison kuurtje, prednison injectie en een nieuw medicijn tegen zenuwpijn moeten dit alles een beetje onder controle krijgen. De prednison is inmiddels al verlengd t/m maart omdat het nog niet goed ging. Bij de injectie is het nog even de vraag of ie lang genoeg werkt anders is het waarschijnlijk tijd om een orthopeed te vragen of ze de slijmbeurs operatief moeten verwijderen. Ik heb die slijmbeursontsteking al zo lang dat ik straks de limiet aan injecties overschreden heb. Laatste optie is opereren.

Hoop in ieder geval dat we het binnenkort weer zo stabiel kunnen krijgen dat ik weer iets meer energie en wat minder pijn heb. Kan ik lekker aan de slag met bovenstaand lijstje. Ik was geneigd het lijstje langer te maken maar misschien in mijn situatie niet heel slim haha! Eerst maar eens kijken wat er van dit lijstje terecht komt in een jaar.

Have a happy 2016!

Liefs,