Eerste eiland dagen

Het heeft even geduurd maar nu dan toch een eerste eiland update. De laatste dagen in NL waren onwijs druk. Veel visite, telefoontjes, appjes en zaken die ik nog moest regelen. Daarna de reis die best pittig is als je maar 4 uurtjes geslapen hebt en je sowieso al weinig energie hebt. Je reist natuurlijk ook eigenlijk terug in de tijd want eenmaal aangekomen is het vroeg in de middag en heb je wel je koffers maar nog geen boodschappen of huissleutels in je bezit. Na aankomst kun je dus niet meteen doorlopen je bed in.

Een lieve vriendin heeft me opgehaald van Hato en gebracht bij mijn, zoals ze het zelf noemt, ‘Curaçao oma’. Deze lieve dame heeft veel verstand en ervaring met auto’s en had in samenspraak met mij en een monteur al een heel leuk autootje op de kop getikt. Deze was dus al voor mijn aankomst op naam gezet en gekeurd en stond keurig op mijn te wachten onder haar carport. Normaal gesproken zou ik mensen niet aanraden een auto op afstand aan te schaffen. Misschien had ik het mezelf ook niet moeten aanraden maar de persoon waar ik dit mee geregeld heb heb ik al eerder leren kennen onder andere omstandigheden en ik vertrouw haar. En ja wanneer weet je of je iemand echt kan vertrouwen? Dit heb ik puur op mijn gevoel gebaseerd en de dingen die ik inmiddels met haar gedaan/gedeeld heb. Ik ben haar en de monteur erg dankbaar voor hun inzet want het is een hele fijne auto.

Het is een witte Hyndai Getz uit 2009. Fijn 5-deurs en eindelijk een automaat! In Nederland wilde ik dit eigenlijk ook al een tijdje maar niet meer gedaan omdat ik de laatste tijd nauwelijks nog reed. Ik kan prima schakelen maar het scheelt mij energie dat ik minder handelingen hoef uit te voeren. Rijden doe je hier bijna dagelijks omdat veel dingen verder uit elkaar liggen. Dan is een automaat gewoon enorm fijn. De auto was alleen nog niet verzekerd. Na aankomst was het kantoor nog open dus ik ben eerst samen met ‘oma’ naar het kantoor geweest. Volgens mij heeft de vrouw achter de balie al haar vragen wel 2x moeten stellen. Je bent niet echt op je helderst na een lange reis en weinig slaap. Maar gelukkig was dat snel geregeld. Rijdt toch wat fijner als je auto verzekerd is. Deze auto is overigens bijna helemaal betaald van het geld wat gedoneerd is op de DreamorDonate pagina die mijn moeder opgestart had. Voor iedereen die gedoneerd heeft, je geldt rolt nu dus letterlijk en ik ben hier zo enorm dankbaar voor! Ik kan jullie allemaal niet genoeg bedanken. A big thank you! De centjes zijn goed besteed.

Na het verzekeren ben ik in noodgang door de eerste beste supermarkt gegaan en daarna door naar mijn (voorlopige) nieuwe thuis (zie foto’s). Heel gek eigenlijk dat dit nu mijn huis is en ik in NL geen huis meer heb. Dit is nog steeds niet helemaal geland. De buurman die automatisch de huisbaas is verwachtte me al en stond klaar met de sleutels. Ik kende het huisje al via een vriendin die er hiervoor woonde, dus ik wist waar ik terecht zou komen.  Het begon inmiddels wat te draaien in mijn hoofd dus na de rondleiding het kletspraatje toch voorzichtig afgekapt, de spullen in huis gezet, gaan douchen en in bed gaan liggen. Voor de jetlag schijnt het niet aan te raden te zijn te vroeg te gaan slapen maar screw them! Ik ben 19:00 gaan slapen en werd om 07:00 wakker. Dit heb ik daarna nog 3 nachten achter elkaar gepresteerd.

De dag na aankomst kwam mijn huisgenoot aan. Wij delen een huisje. We hebben ieder ons eigenlijk slaapkamer maar de badkamer, keuken, woonkamer, wasmachine etc. is gedeeld. Het is een vrijstaand huisje is een rustige buurt. De buren hebben 3 alarmsystemen (honden). Die tellen ook automatisch voor ons huis. Als je ze heel hysterisch hoort blaffen is het aan te raden even te kijken of er iets aan de hand is. Huizen hier op het eiland hebben bijna allemaal met hekken en/of tralies, bewaking of honden. Alles wat je kan bedenken wat een huis kan beschermen. Dit is helaas nodig tegen criminaliteit. Dat is jammer maar ik heb me er eigenlijk nooit aan gestoord. Voor mij hoort het gewoon bij het eiland. Voor nu hebben wij een prima huisje met een erg fijne huisbaas. Goed plekje.

Het enige wat echt zo snel mogelijk nog moest was het betalen van de aanvraag van mijn VVR. Verklaring van Rechtswege is zoiets als een verblijfsvergunning/nodig om je hier op het eiland in te schrijven. Dit moest gebeuren bij de Girobank. Niet wetende dat het halve eiland daar aan het begin van de maand salaris komt halen. Stond ik daar in een enorm lange rij. Bedacht ik halverwege een document vergeten te zijn. Op en neer naar huis. Terug bij de bank en na een uur ein-de-lijk aangekomen bij de balie bleek dat ik 1 lullig A4 miste waar het bedrag van de betaling op moest staan. Shit!! Als ik snel iemand zou zoeken met een printer en op tijd terug kwam hoefde ik niet opnieuw in de rij te staan en kon ik de zaak alsnog die dag afhandelen. Na lang zoeken op internet eindelijk het papier gevonden, kunnen printen en op het nippertje op tijd terug bij de bank. Bleek dat mijn bankpas niet zou werken met betalen. Ik moest geld uit de muur halen maar die limiet was al bereikt voor die dag. Oftewel alle moeite voor niks. Ik kon de volgende dag bij een ander filiaal van de bank gaan betalen. Daar begon de rij al buiten de bank. Nog een uurtje later eindelijk betaald! Ik denk dat degene aan de andere kant van het glas nog nooit iemand zo gelukkig heeft gezien met een geslaagde betaling. Diezelfde dag kon ik mijn VVR indienen bij de Immigratie dienst. Je krijgt dan een antwoord dat het beoordelen van deze aanvraag maximaal 4 maanden kan duren. Wachten dus…

Na de VVR waren er heel even geen dingen meer die meteen geregeld moesten worden dus was het rustig. Dan merk je pas hoeveel energie je hebt gestoken in deze emigratie. Vrienden opzoeken, UMCG, zaken regelen, je hele inboedel in NL verkopen, regelzaken op het eiland. We zijn ruim een week verder en ik ben nog steeds zo enorm moe! Mijn What’sApp en Messenger staan nog steeds vol. Helemaal na alle bezorgde berichten over Irma. Deze is hier gelukkig niet langs gekomen. We zijn hier veilig. Maar wat zijn de beelden van Sint Maarten verschrikkelijk en dan dit weekend nog Jose. Veel sterkte en kracht voor de mensen daar!

Ik ga meer schrijven als ik weer meer energie heb. Dan zal ik al mijn berichten bijwerken. Iedereen bedankt voor alle lieve berichten en ik beloof dat er antwoord zal komen! Ook al is het misschien nog even wachten.

Liefs,
Tineke