2017,  Curaçao,  Emigreren Curaçao

Hoe gaat het met je?

Dit weekend bedacht ik ineens dat ik over 1,5 week alweer voor een weekje naar Nederland ga. Dan zit ik hier alweer twee maanden. Die tijd is echt zo onwijs snel gegaan. Wauw! Nog sneller dan mijn eerste en tweede bezoek samen (voor mijn gevoel). Al is het deze keer natuurlijk anders omdat ik binnen een week weer terug mag vliegen naar hier! Ik vind het vaak nog steeds heel onwerkelijk dat ik mag blijven. Ik besef eigenlijk ook af en toe nu pas wat ik gedaan en achtergelaten heb om hier te komen en dat dat inderdaad een hele grote stap is. Excuses voor iedereen die ik vertelde dat dat toch best meeviel haha. Misschien doet je hoofd dat automatisch om jezelf een beetje te sparen. Wat ik heel lief vind van iedereen is dat ik nog steeds heel veel appjes en Facebook berichten krijg van mensen uit Nederland. Dat vind ik fijn! Hoe gaat het met je? En met je gezondheid? Zijn veel gestelde vragen. Als ik dat nou eens samenvoeg in een blogje dan kan iedereen dat lekker op zijn/haar eigen gemakje lezen…

Hoe gaat het met mij en mijn gezondheid? 
*Even afkloppen* maar ik heb nog geen dokter nodig gehad deze kleine 2 maanden. Afgezien van het feit dat ik er eentje moest kiezen bij de verzekering, haha. Ik had goeie voorraad medicijnen bij me en ik neem deel 2 straks in november mee vanuit naar NL naar hier. Dan moet ik in ieder geval tot januari vooruit kunnen. Ik kijk niet echt uit naar het moment dat ik ook hier weer terug zal moeten naar het ziekenhuis. Een moment waar ik niet omheen ga kunnen. Een nieuwe internist (reumatologen hebben ze hier niet, zo gespecialiseerd zijn ze niet) kiezen. Ik heb me er al wel in verdiept en tips gevraagd maar moet toch ook eerst nog langs die opgeschreven huisarts voor verwijsbrieven. Heb maar even bepaald dat ik het eerst bij een internist en nieuwe tandarts ga laten. Die oogarts en kaakchirurg zag ik in NL toch ook maar 1x per jaar. Ik vind drie nieuwe eerst wel even genoeg.

Ik zal niet al teveel opscheppen maar ik denk dat ik hier gemiddeld 60 – 70% minder pijn heb. Dit is enorm fijn en nog elke dag een opluchting. Daarbij heb ik het ook nauwelijks nog koud. In Nederland sleepte ik hele dagen rond met kruiken, pittenzakken, dikke sokken en andere dingen om mijn spieren maar zo warm mogelijk te houden zodat ik minder pijn had. Ik was altijd blij als de hond ergens bovenop me ging zitten zodat ik daar ook nog wat warmte van had. Dat is in 30+ graden totaal niet meer aan de orde haha. Ik moet wel opletten dat ik niet te lang in airco zit of teveel in de schaduw dan neemt de pijn weer toe. Zon ontdooit mijn spieren/gewrichten en geeft op sommige dagen zelfs wat extra energie. Ik kan ook heerlijk slapen in het zonnetje. Qua pijn is zon dus écht mijn medicijn.
Qua energie blijft het wat op hetzelfde niveau. Natuurlijk heb je door minder pijn automatisch wat meer energie maar dit gaat dan ook weer op aan boodschappen doen, koken en af en toe  schoonmaken in huis. Dit werd in Nederland veelal gedaan door familie en thuiszorg en moet ik nu natuurlijk zelf doen. De energie die de pijn bespaart gaat daar dus wel weer aan op. En dan probeer ik ook echt heel goed te kijken hoe ik dat plan zodat er nog energie is om echt de leuke dingen te gaan doen.
Er zijn ook nog steeds dagen of af en doe een paar dagen achter elkaar dat ik me totaal gesloopt voel en dat het enige wat eigenlijk lukt bijslapen en Netflix kijken is. Ik baal dan altijd meteen weer hard van dat stomme lijf wat vaak tegenwerkt maar ik heb het idee dat de herstelperiode hier wel korter is dan in Nederland. Ik verwacht hier dan eigenlijk ook niet meer de periodes dat ik me soms echt een maand of zelfs twee maanden zo voelde.

Ik heb bij mezelf bedacht dat ik het gewoon een jaar de tijd ga geven. Een jaar de tijd om te kijken wat mijn lijf doet op dit zonnige eiland. Dat zou toch een goed beeld moeten geven? Is wat ik nu voel het begin van misschien nog wel veel beter? Is dit het maximale wat een zonnige plek uit mijn lijf kan halen? Of moet ik helaas mijn reumatoloog gelijk geven? Ze waarschuwde me dat mijn lijf eventueel zou kunnen wennen aan de warmte en zich weer zou kunnen aanpassen naar hoe ik me voel in Nederland. Iets waar ik absoluut geen rekening mee wil houden maar iets wat ik niet kan uitsluiten. Daarom houd ik alle opties open. Ik ben heel benieuwd wat een jaar gaat doen met mij.

Het is in ieder geval al gelukt om te stoppen met 2 soorten medicijnen. Eentje was een maagbeschermer die ik had gekregen nadat een antibiotica een deel van mijn maag/dunne darm had beschadigd. Het was ook te verwachten dat ik deze kon stoppen als ik op de Noordpool was gaan wonen hoor maar toch. Weer 2 pilletjes minder. Van de ruim 20 per dag. Ook slikte ik in Nederland al langere tijd een lage dosis antidepressiva. Dit is geen dosering voor een echte depressie. Dit was bedoeld voor tijdens de slechtere periodes. Zoals de tijden dat ik weken in bed lag zonder iets te kunnen doen. Dat ik daar wat minder bij stilstond en mentaal niet in 7 sloten tegelijk liep zeg maar. Ga maar eens een paar weken ziek in bed liggen wetende dat je daarna niet beter wordt maar dat dit alleen een nog net iets slechtere periode dan normaal is. En je snapt wat ik bedoel…

Het is sowieso al een geweldige ervaring om hier te mogen wonen. Ik ben enorm verliefd op dit eiland en er is nog zoveel moois te zien en te doen. Voorlopig zit ik hier wel op mijn plek. Ik ben eigenlijk al heel blij en stiekem een beetje trots op mezelf dat ik dit probeer. Dat ik later niet denk: ‘Had ik maar…’ Ik kan mezelf nooit kwalijk nemen dat ik er niet alles aan doe/gedaan heb om er alles eruit te halen wat er mogelijkerwijs in zit. Ik heb alles over voor mijn gezondheid! Maar natuurlijk ook omdat het een prachtig eiland is en het hier heel fijn wonen is. Ondanks dat sommige dingen (nog steeds) even wennen zijn. Daarover meer in mijn volgende blog!

Liefs, Tineke

14 reacties

  • Klaas & Ingrid

    Tineke,

    Goed te horen dat je het naar de zin hebt en dat tot dusver het goed gaat met jouw. Ik lees altijd even je Blogs zodat ik weer even weet hoe het met ons buur(t)meisje gaat. Nou we weet komen we je tegen als je in NL bent als je naar opa en Oma gaat ?.

    Groetjes,
    Klaas & Ingrid

  • Gonneke Haaksma

    Dag Tineke, fijn dat het nu beter met je gaat. Je schrijft helder over jezelf en je situatie. Relativerend, beschouwend, luisterend naar je lijf. Goed om te lezen. Geniet, leef, in elk moment.
    Hartelijke groet,

    Gonneke

  • Femmy

    Wat heerlijk om deze update te lezen! En wat goed van je dat je realistisch blijft. Mocht na een jaar blijken dat een zonnig klimaat de oplossing niet is, de gezondheidszorg tekort schiet of je lijf het extra werk niet trekt, dan heb je het tóch maar gedaan! Je mag heel trots op jezelf zijn, meis! Je blijft in oplossingen denken en eruit halen wat eruit te halen valt. En dat is bewonderingswaardig!

    Dikke knuffel vanuit het regenachtig Nederland xxx

  • ageeth

    Tinus skottie,
    Wat heerlijk voor je! hier was het dan ook om te doen…
    In de toekomst kijken kan niemand, maar dit heb je maar vast.
    Misskien sjugge we die nije wieke eem trog de ham gean 🙂
    xxx

  • Wilma

    Wat fijn Tineke om te lezen dat de pijn veel minder is,daar doe je het toch ook voor.
    En wat goed dat je toch realistisch blijft denken en idd over een jaar pas kunt zeggen wat het je heeft opgeleverd.
    Geniet lekker van het zonnetje en ik hoop dat je gezondheid ook wat sprongen gaat maken
    en dat de moeheid ook gaat verminderen.
    Ik vind het waanzinnig dapper dat je de stap hebt gemaakt,trots op jou.
    Dikke knuffel <3 <3 <3

  • Ina Holwerda

    Hallo Tineke,

    Ik heb bewondering voor je doorzettingsvermogen.
    Fijn voor je dat het nu oplevert wat je hoopte.
    En inderdaad goed om realistisch te blijven.
    Ik wens je toe dat je je er voor langere tijd beter door voelt.

    Ina

    • Geke

      Wat mooi tineke om dit allemaal te kunnen lezen, hoe het daar met je gaat,ik wens je daar heel veel geluk en goede gezondheid toe.. Wat ben je een toppertje.. Heb echt respect voor jou lieve tineke.. Lieve groetjes van Geke xx

  • JANINE MAHLER

    Lieve Tineke wat heerlijk om te lezen dat dit eiland je zo goed doet .Zoals je wel weet.is dot ook een van.mijn hele gtote beweegredenen om die stap te nemen .Lieve groetjes uit het herfstige Nederland

  • Ineke

    Hallo lieve Tineke. Wat fijn dat je je daar ’n stuk beter voelt. Daar heb je het voor gedaan. Top.
    En die warmte wauw……ik zou het altijd zo warm willen hebben.
    Leuk dat je ’n blog schrijft. Ik zal het volgen.
    Dikke knuffel xxx

  • Gaby

    Ik ben trots op je, ook hoe je je mentaal staande houdt. Het is heftig te emigreren, laat staan met al die fysieke onzekerheden. Met al die nieuwigheid qua ziekenhuis/artsen etc. En het eventuele zwaard v Damocles. Wat een voorbeeld bikkel ben je! Dankjewel voor je openheid!\
    Knuf

  • Karin

    Ik vind het zo fijn dat je leven er toch een stuk(je) beter op is geworden. Goed dat je een lage dosis antidepressiva slikt, en nee, dat hoef je niet uit te leggen, dat snap ik zo wel :-))

Laat een antwoord achter aan Vera Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *