Het grote waarom…

De week dat Nederland de Corona vrijheid viert start er minder dan 2000 kilometer verderop een oorlog in Europa. De beelden zijn schrijnend. Niet te beseffen dat er één man zoveel macht kan uitoefenen op de wereld. Je wilt het nieuws volgen maar ondertussen ook niet álles lezen omdat je het constant meeneemt in je hoofd en de beelden op je netvlies blijven hangen. Pandemie, het klimaat, een oorlog… Je kan nog zo je best doen om de andere kant op te kijken maar er komt ooit een moment dat het naar je strot grijpt. Is dit het leven? Waarom?

Men vraagt mij al 15 jaar lang of ik me nooit heb afgevraagd waarom ik in 2007 ziek geworden ben. Het antwoord daarop is nog steeds; ‘Nee nog nooit!’ Maar dat stukje waarom vraag ik me wel steeds vaker af over het leven in het algemeen. De laatste twee jaar hoor ik niks anders dat we in rap tempo ‘naar de klote’ gaan met zijn allen. De ene na de andere crisis volgt elkaar op. Record na record wordt gebroken én dan heb ik het niet over records waar je blinkende medailles mee verdient. Ik vind het op zijn zachts gezegd intens! Sommige wijze mensen zeggen dat alles in het leven een reden heeft. Ik geloof dit ook. Althans het grootste deel van de tijd… de laatste twee jaar hang ik ergens in het midden. In plaats dat ik steeds dichterbij de reden kom raak ik er voor mijn gevoel steeds verder van verwijderd. Wat is in godsnaam het nut? Het waarom? Of is die er eigenlijk helemaal niet? Ik heb af en toe moeite met focussen op de leuke dingen terwijl je weet dat er zoveel ellende is in de wereld.

Voor degene die mij op social media volgen ben ik sinds begin dit jaar best lekker bezig met schrijven. Ik probeer mijn verhaal in een boek te gieten. Een hele toffe uitdaging en fijn weer écht met iets bezig te kunnen zijn. Foto’s laten maken, nieuwe teksten schrijven, werken met mensen die me erg inspireren. Als kers op de taart gaat het momenteel best goed *afkloppen. Ik voel me erg dankbaar en gelukkig met elk minuscuul moment dat mij gegeven is om dingen te doen die ik leuk vind.

Als je nu denkt: ‘Tineke wat heeft dat te maken met de ellende in de wereld?’ Nou, ik denk dat enige antwoord op ellende het tegenovergestelde is. Positiviteit, liefde, het goede doen, er voor elkaar zijn, dankbaar zijn, genieten. Uiteindelijk is het enige wat sterker is dan duisternis het licht. Ook al zien we veel duisternis en voelt iets goeds of liefs doen misschien als een druppel op een hete plaat. Ik denk oprecht dat dat het enige antwoord is in alle situaties van narigheid en ellende in het leven. Die knop omzetten en zoveel mogelijk licht tegenover de duisternis zetten. De manier waarop kan je helemaal zelf invullen. Tuurlijk zal dit niet ineens wereldvrede stichten en verdwijnen niet ineens alle problemen als sneeuw voor de zon maar het heeft sowieso invloed!

Zelf ben ik ondertussen aan het schrijven in hoofdstuk 6. Ik had nooit verwacht dat er ooit iets zou ontstaan wat ook maar op enigszins op een boek zou lijken. Ik hoop deze week voor een paar weken naar Curacao te vliegen. Iets waarvan ik vorig jaar dacht dat het überhaupt niet meer zou lukken zonder dat ik iemand mee moest nemen om mij te helpen. Nu staat er vlucht geboekt en er vliegt een vriendin mee voor de gezelligheid. Niet omdat dat noodzakelijk is. Er staan 6 hoofdstukken op papier. Ik heb ineens proeflezers en mensen die meedenken over het ontwerp van de omslag. Ik ben een belachelijk dankbaar mens. Én niet alleen voor deze grotere dingen. Ook voor het verse kopje koffie dat hier naast mij staat. Mijn familie en vrienden die gelukkig (grotendeels) gezond zijn. De lente die je ziet opkomen. Elke dag dat ik met de hond uit kan of dat nou lopend is of zittend in mijn BiGo Segway. Dagen dat ik iets voor een ander kan betekenen, ook al is dat maar klein. Elk moment kan je leven er anders uitzien. Geniet, wees dankbaar en goed voor de mensen om je heen. Haal eruit wat erin zit en laat je alsjeblieft nooit tegenhouden door een ander.

Dit geeft nog steeds geen antwoord op het grote waarom van deze wereld. Ik vraag me af of we dat antwoord ooit gaan krijgen?
Wat denk jij?

Liefs, Tineke