2020,  Chronisch ziek,  Nederland

Off-screen-time

Dat het rare tijden zijn hoef ik niemand meer uit te leggen. Ik denk dat we allemaal ineens kennis gemaakt hebben met tig online (videocall) programma’s, apps, mails, meerdere schermen tegelijk. Of andere creatieve oplossingen voor de dingen waar we nu geen toegang tot hebben.
Ik speelde voor het eerst kappertje. Mijn eerste klant was mijn vader. Volgens onze kapster, die ik natuurlijk een foto stuurde, had ik het best netjes gedaan. Was ook erg leuk om te doen trouwens. Ik zat al met smart te wachten tot hij me toestemming gaf. Andersom heb ik hem geen toestemming gegeven mijn haar te doen. Sorry pap.

Ik merkte een week of drie terug dat ik steeds wat somber wakker werd. Net alsof je constant exact dezelfde dagen draait. De omgeving veranderd niet. Als een filmpje die op repeat staat. Plus natuurlijk veel teveel screentime en dan vooral nieuws etc. Ik irriteerde me aan behandelaren aan de telefoon of op een scherm. Het ‘T is niet leuk meer’ gevoel. Het was overigens nooit leuk maar het gaat je gemoedstoestand beïnvloeden. Tenminste de mijne wel. En omdat niemand weet hoe lang dit nog gaat duren probeerde ik het om te draaien…

  • Leefde me uit op mijn vaders haar.
  • Verzon af en toe een paar extra oefeningen bij mijn revalidatie op goeie dagen.
  • Maaide het gras, heel zen op zo’n zitmaaier.
  • Deed mee aan ‘het moestuinen 2020’. Ik denk dat we over een paar weken spullen te over hebben want we hebben op zoveel plekken dingen geplant.
  • Melde me aan voor twee ietwat spirituele webinars. Wat verrassend rustgevend bleek.
  • Bij mooi weer revalidatie buiten gedaan en ook zoveel mogelijk buiten gezeten.
  • Extra aan het genieten van de lente.
  • Af en toe een kleine familie ontmoeting buiten, op afstand.
  • Sinds vorige week heb ik mezelf 10 Spaanse privé (online) lessen kado gedaan. Heeeeel leuk!

Het is wat van alles door elkaar en af en toe wat te druk merk ik maar ik ben eindelijk van dat gevoel af wat me de hele dag achtervolgde. Ik kan niet alles veranderen maar het gevoel is wel verdwenen door deze kleine veranderingen. Ja de regels gaan langzaam versoepelen maar ik weet dat ik niet vooraan zal (mogen) staan bij het uitproberen van deze versoepelingen. Dus ik bedacht dat ik maar beter iets kon kiezen om me op een paar weken op te focussen want ik ‘krijg’ nu de tijd. Als het straks weer iets makkelijker wordt wil je eerst andere dingen doen. Mensen knuffelen (zou dat überhaupt dit jaar weer mogen?) Vrienden opzoeken? Een verjaardag vieren? Een bruiloft? De kapper? En ja naar het ziekenhuis… daarom focus ik juist NU extra op revalideren en de inmiddels nog 7 lessen Spaans + huiswerk. Nu kan ik er éxtra tijd in steken. In de hoop dat dat ook zijn resultaten geeft.
Inmiddels kan ik 15 minuten lopen & 25 minuten (elektrisch) fietsen. De Spaanse lessen vind ik geweldig leuk alleen kost het me wel energie die ik normaal niet over zou hebben. Goed getimed dus.

Samengevat probeer ik even een tijdje wat nieuwe/andere dingen uit en de screentime van nieuws, social media en tot in den treure series kijken om te draaien. Ik werk nog wel veel met what’s app of een voice berichtjes maar telefoongesprekken kosten me mij best veel energie. Dit is lastig uitleggen aan gezonde mensen. Je moet geluk hebben dat je belt en ik nog wat energie van die dag over heb of ik heb energie en besluit een paar mensen te bellen. Dat vind ik heel vervelend want anders zou ik daar toch wel meer screentime voor over hebben. Ik kies er dan voor om wat meer mensen een appje te sturen en minder te bellen. Dus ieder die me maar niet aan de telefoon krijgt of die ik nog moet bellen – het is niets persoonlijks. Ik vind jullie nog steeds allemaal heel erg lief!

Begin juni is het de bedoeling dat mijn moeder weer terug gaat naar kantoor (een vitaal beroep). Tegen die tijd hoop ik het tripje naar het UMCG te mogen maken en ook ietsje meer vrijheid te krijgen. Tsja, Rutte bepaald maar in mijn geval ook de reumatoloog, haha. Iets wat qua tijd precies samenvalt met het eindigen van de Spaanse lessen. Laat dat een mooie timing zijn om weer ruimte te mogen/kunnen maken om mijn lieve vrienden te zien. Wat wil ik hen en hun prachtige kindjes graag knuffelen. Want sommige heb ik nog niet eens gezien sinds ik terug ben van Curaçao.

Hoe gaat het met jou in deze tijd?
Stay safe.

Hasta luego,
Tineke

5 reacties

Laat een antwoord achter aan Karin Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *