2019,  Chronisch ziek,  Curaçao

Zonne-energie

Het was even wennen en mijn draai vinden na 7 weken Nederland maar het was letterlijk en figuurlijk een warm welkom. Lieve vrienden van hier weer gezien, drankjes (Non-alcohol hoor Colombia) gedaan, dagjes op het strand mee kunnen pakken. Zelfs een dag met een boot het Spaanse water op geweest. Ook nog een aantal vrienden vanuit Nederland die op vakantie waren. Al met al fijne weken.

Stiekem is een huisje voor jezelf hebben dan ook echt heel fijn. Je eigen plek.  Voor mij is die extra rust ook heel erg fijn. Maakt dat ik overdag meer energie heb. Ook al vind ik het ook heel fijn om mensen om me heen te hebben helaas moet ik daar wel vaak energie op inleveren. Het was dus ook heel erg fijn weer even mijn eigen plek te hebben. Thuis! Ook al was er bijna direct na thuiskomst geen internet. Kort daarna een total black-out van bijna 17 uur. Het hele eiland lag plat. Ergens rond 02:00 ging de stroom in mijn wijk weer aan. Toch heeft Curaçao een een deel van mijn hart veroverd en hebben (achteraf) dit soort dingen hun charme ook wel weer.

Het was fijn om even beetje op te laden in de zon. Helaas van korte duur want ik vlieg vandaag naar Colombia voor 2 weken. Het tweede deel van mijn stamceltherapie. Waar ik eerst nog dacht dat ‘weten wat er komen gaat’ een positief ding is sloeg dat vorig weekend ineens om. ‘Ja maar dan weet ik dus wat me te wachten staat, slik.’ Afgelopen week was dan ook niet heel erg relaxed meer. Gelukkig was er nog de nodige afleiding maar ik ben gewoon weer net zo nerveus als in juli tijdens deel 1. Vooral omdat de detox infusen ook weer op het programma komen. Ik weet mijn programma nog niet want ze wilden dit pas bepalen nadat ze me maandag live gezien hebben. Iets wat ik dan wel weer positief en lief vond. Maar ik weet hoe dan ook dat ik er niet omheen kan. De vraag is alleen hoeveel infusen gaan ze inplannen. De rest van de therapieën & injecties met stamcellen vind ik geen probleem. Ik ben dan ook erg benieuwd hoe ze dat rooster uiteindelijk gaan indelen.

Ik heb zowaar mijn oude gewicht weer weten te bereiken. Vraag me niet hoe. Laten we hopen dat het eraan blijft deze twee weken. Mijn eerste afspraak is maandagochtend met de hoofdarts. De rest is dus nog één grote verrassing.
Leuk was dat ik vanochtend wakker werd en een What’s app bericht had van de enige Engels-sprekende taxichauffeur die ik de vorige keer ontmoet heb in Bogotá. Met het bericht dat zijn collega (die ik ook ken) mij komt halen vanavond op het vliegveld. Ook heb ik al een paar mensen van de kliniek gesproken. Het zijn de kleine dingen die het doen.
Ik ga de laatste dingen in mijn koffer stoppen en mijn huisje hier weer even twee weekjes afsluiten.

Tot snel en wish me luck!

Liefs, Tineke

7 reacties

Laat een antwoord achter aan Wilma Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *