2018,  Chronisch ziek,  Curaçao,  Ziekenhuis

Flying home for Christmas

De afgelopen weken heb ik enorm staan liegen en me in allerlei bochten gewrongen om het een verrassing te houden. Ruim 2,5 maand terug boekte ik al een ticket voor de kerst. Het moest een verrassing zijn. De eerste weken is dat natuurlijk niet zo moeilijk. Naarmate december dichterbij komt/het december wordt is het ineens een stukje lastiger. Ook mijn gezondheid heeft het er niet makkelijker op gemaakt het geheim te houden. Artsengesprekken en uitslagen liegen gaat natuurlijk stiekem wel wat ver…

Ik moest in de afgelopen 3 weken nog naar de KNO arts en de kaakchirurg. De KNO arts wilde overleggen met het UMCG. Dat heeft ze vrij snel gedaan. Binnen een week had ze antwoord van de professor die mij vaak gezien heeft toen ik in NL woonde. Die stelde voor het in Groningen te laten bekijken. De KNO arts gaf ook toe dat op Curaçao niet de capaciteit en materialen aanwezig zijn om het eventueel te behandelen doormiddel van het spoelen van de speekselklieren. Dit is een soort kijkoperatie waarbij ze ook tegelijk blokkades kunnen opheffen en prednison vloeistof door de klieren kunnen spoelen. Anyway lang verhaal kort de KNO arts heeft papieren voor de verzekering gemaakt met de vraag om mij uit te zenden naar Nederland. Naar het UMCG. Ik ben/was haar zo ontzettend dankbaar. Ook al moest het toen nog naar de verzekering. Dat zij de moeite nam om naar me te luisteren en contact op nemen met het UMCG om te overleggen. Dit klinkt heel logisch als arts maar ik vind dat momenteel heel bijzonder als dat daadwerkelijk gebeurd.

De verzekering (SVB) was snel overstag. Binnen 3 werkdagen kreeg ik het bericht dat het goed gekeurd was. De medische kosten. De ticket had ik al. Én ik betaal met liefde mijn ticket als het me én naar mijn familie & vrienden brengt en naar mijn vertrouwde zorg. Medische kosten lopen al snel op naar bedragen die ik niet kan betalen. Dat deze kosten gedekt worden is waar het voor mij om gaat. Ik tekende de voorwaarden en kreeg iets later een bewijs van dit alles in mijn mailbox. Oftewel UMCG & Nederland here I come. Wat een opluchting na bijna 3 maanden geklungel, wachtlijsten en onwetenheid.

Ik vloog 17 december. Ik mailde een tijdje terug het UMCG en ze hebben me een afspraak gegeven op 20 december. Credits voor Groningen.
Lieve familie en vrienden dachten dat de papieren deze week gemaakt werden en dat het dan nog maar de vraag is of de SVB ze goedkeurt. Met de feestdagen ertussen zal dat wel even duren. Dat de kaakchirurg en de KNO arts nog serieus samen moesten overleggen met het UMCG erbij. Dat kostte ook veel tijd. Acuut uitschrijven en naar Nederland vliegen kwam ook ter sprake maarja dat duurt natuurlijk qua afspraak krijgen, jezelf weer verzekeren etc. waarschijnlijk net zo lang als de SVB. Dan wil ik toch nog wel graag even de SVB afwachten. Ik heb vast nog meer kleine dingen gelogen waar jullie hopelijk allemaal ingetrapt zijn zodat het een enorme verrassing is.

Thuis met kerst en oud & nieuw. Iets waar ik enorm naar uitgekeken heb de laatste weken. Het is koud maar op dit moment kan ik de rust van familie om me heen wel even héél goed gebruiken. Af en toe iets uit handen kunnen geven. Of weten dat er gekookt wordt. Heel simpel maar dingen die voor mij soms al teveel zijn op slechte dagen. Er is best veel gebeurd in korte tijd. Veel medicatie geslikt en medicijnen aan het lijstje moeten toevoegen. Gaat het trillen van mijn voet en sinds kort af en toe ook mijn handen over? Gaat het op deze manier nog wel om op het eiland te blijven wonen? Vragen waar ik nog geen antwoord op heb. Hopelijk kan de tijd in Nederland daar een beetje bij helpen en natuurlijk het UMCG.

And family and friends…. Surprise! Sorry for lying!

Liefs Tineke

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *