2008

De mensen om je heen, die maken het moeilijk!

Twee weken terug ben ik afgereden en voor de tweede keer gezakt. En hoe? De examinator leek een aardige en we reden rond een uurtje of 12 ’t terrein van het CBR af. Eenmaal onderweg praat je wat over school, vrije tijd, en ga zo maar door! Mijn ITP kwam ter sprake en hij vroeg of ik nu genezen was? Zo eerlijk als ik ben vertel ik m’n verhaal en hoe dat nou precies allemaal in elkaar zit. Ik reed netjes, maakte maar 1 kleine fout die ik zelf niet echt noemenswaardig vond. Ik werd ingehaald en had iets moeten afremmen wat ik eerst niet deed maar later zelf goed oploste. Geen vuiltje aan de lucht zou je denken:

Terug bij het CBR bleek ik gezakt op dat knullige foutje! Verder noemde de examinator geen enkel voorbeeld en zei alleen maar dat mijn gevaarherkenning niet goed was. Daarna ging hij zwaar in op mijn eigen verklaring waarin ik (legaal) verklaar dat ik gezond bent. In de les auto heb ik een brief van Dr. Tamminga dat ik mag rijden en dat Prednison geen invloed heeft op mijn rijden. Hij wilde de verklaring innemen en er melding van maken bij het CBR. Mijn verklaring van de arts wilde die niet zien want het mocht niet van je eigen arts zijn!

Nouja dat ik gezakt was heb ik geaccepteerd totdat ik hoorde dat mijn ouders en instructeur het vermoeden hadden dat ik gezakt was op mijn ITP. Ik was zo kwaad en ben nog steeds ontzettend boos. Gister werd ik gebeld door de rijschool dat een medisch adviseur mijn dossier had gezien en daaruit opmaakte dat ik traag reageer. Dit betekent dus ook dat ik zolang ik niet goed gekeurd ben bij het CBR er niet opnieuw een examen voor mij aangevraagd kan worden!

Ik ben zo pissig, dit is toch niet normaal meer! Wat denken die mensen daar wel niet, ik heb toch een verklaring dat ik mag rijden. Nu moet ik wachten op een brief van ’t CBR, nou dat weet je het wel dat wordt een langdurige kwestie! Had ik dus gezegd dat ik een jaar in verweggistan had gezeten was ik zéér waarschijnlijk de gelukkige eigenaar geweest van mijn rijbewijs!

Jéémig, weetje wat het is: Ziek zijn is niet altijd moeilijk, de mensen om je heen maken het je moeilijk!

Liefs, Tineke

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *