Hoe het nu gaat

Al een tijdje niks meer geschreven hier… Na de draaidagen met BNN ging het eigenlijk best goed en heb ik dan ook wat energie in andere dingen gestoken. Ik vond al dat ik er wel heel goed vanaf kwam na twee heftige dagen. Had ik moeten afkloppen achteraf want ik ben nu alweer 2 weken ziek.

Eerst holte ontsteking gehad. Antibiotica voor gehad en ik voelde me weer wat beter. Dat ging na één of twee dagen weer bergafwaarts. Ik was ineens heel erg moe en zat onder de gekke bulten. Waarschijnlijk van de antibiotica. En voelde me helemaal niet goed. Nadat de antibiotica afgelopen was gingen de klachten weg maar kwamen er andere voor terug. Ik kreeg koorts, was binnen 3 dagen weer ontzettend verkouden, mijn gewrichten en spieren deden weer ontzettend zeer een begonnen ook op te zetten en warm te worden. Dan weet ik voor mezelf wel genoeg “Sjögren-aanval”.

Deze pakte dit keer iets heftiger uit dan normaal. Normaal komt zo’n aanval door een aantal dagen te druk en teveel doen. En dan ben ik een week ziek en dan gaat ’t wel. Deze keer begonnen, naast mijn normale symptomen in zo’n aanval, ook mijn handen en voeten te verkrampen. Mijn tenen trokken zowat naar mijn enkels en mijn vingers stonden in mijn handpalmen. Gelukkig trok de kramp na rustig aan doen weg op één hand na.

Mijn linkerhand blijft sinds 1,5 week in de kramp staan. Mijn laatste 3 vingers (middelvinger, ringvinger en pink) kan ik niet gebruiken en staan vast tegen mijn handpalm. Na twee dagen kramp trok het naar mijn elleboog en mijn schouder door. Ik belde de dienstdoende reumatoloog. Volgens hem een gewrichts- of pees ontsteking. Ontstekingsremmers slikken. De maximale dosis, 4 pillen per dag en maandag bellen met je eigen reumatoloog. Afgelopen maandag (8 nov) heb ik dus gebeld met Brouwer die vond dat ik maar even langs moest komen. Nadat ze mij gezien had dacht ze aan ontstekingen in de knokkels van de vingers en in de spieraanhechtingen van mijn schouders. Ik moest de ontstekingsremmers blijven slikken en daar overheen nog 4 paracetamol nemen. Als het komende maandag niet over is dat moet ik bellen dan gaan ze prednison in mijn schouder spuiten.

* Zoals je op de foto zie blijft mijn hand dus zo staan. Ik kan hem af en toe wel strekken en soms wat meer bewegen maar als ik er dan weer iets mee heb gedaan klapt hij weer in die stand terug. Dat betekent dus dat alles wat ik met links of met twee handen doe nu anders moet aanpakken. Autorijden bijvoorbeeld lukt nu niet.

Ondertussen slik ik dus al een dikke week die pillen. Woensdag en donderdag leek het even beter te gaan tot gister de vingers ineens weer stevig tegen mijn handpalm geplakt stonden. *Baal. Die hand heeft dus nog één dag om ineens helemaal beter te worden anders kan ik maandag terug bellen….
Zo’n shot prednison in ja arm lijkt me nou niet het leukste wat ik ooit heb gedaan maar als daar die vingers weer goed van worden ben ik toch wel blij. Ik hoop dus of op een wondertje dat het maandag over is of dat dat prednison meteen heel goed aanslaat.

Verder ben ik dus nog steeds ziek van die draaidagen. Daar komt waarschijnlijk ook die ontstekingen in mijn arm vandaan. Dat kan bijna niet anders.
Ik ben nu vooral nog verkouden, hoesten, en heel moe. Ja en dus die arm . Ik hoop echt dat het snel weer ietsje beter gaat zodat ik ook weer wat meer kan doen. En jullie eens kan verblijden met een goed nieuws blog.

Later meer over revalidatie, BNN, Sjögrenmiddag en andere dingen maar ik wou jullie nu even een update geven.

Liefs Tineke