2011

Artrose

Het woord opzich doet al niet veel goeds vermoeden vind ik persoonlijk. Artrose. Als je het niet kent weet ik niet wat je eerste interpretatie zou zijn, maar ik zou het niet meteen aan iets vrolijks linken. Maar misschien komt dat ook omdat ik al een klein beetje wist wat ’t betekend…

Afgelopen woensdagavond heb ik een email gestuurd naar de reumaconsulente van ’t UMCG omdat ik na bijna een maand nog steeds pijn heb aan mijn heup. Soms gaat het even goed maar dan komt het ook net zo hard weer terug en lig ik soms een paar nachten wakker van de pijn. En ben ik overdag nou ook niet bepaald de leukste persoon om je dag mee door te brengen. Ook krijg ik er steeds weer lichte koorts bij. Donderdag hoorde ik niks dus ik had afgelopen vrijdag zelf nog even gebeld in de hoop dat ze er toch wat aan konden doen en ik het weekend wat beter door kon. Ik kreeg de assistente aan de telefoon en die heeft meteen geregeld dat ik met de reumaconsulente kon praten. Deze had mijn email natuurlijk al gekregen en heeft, na mij nog wat dingen gevraagd te hebben, meteen overlegd met mijn reumatoloog. Ik werd ondertussen in de wacht gezet…

Twee weken terug was ik al bij mijn reumatoloog geweest met mijn heup. Uiteindelijk konden we er niet veel meer van maken dan pijn van spieren en pezen. Een ontsteking was niet echt te vinden op dat moment. Ik moest maar een tijdje doorgaan met de maximale dosis ontstekingsremmers en dan moest het uiteindelijk overgaan. Verder wilde ze voor de zekerheid toch bloed laten prikken en een foto laten maken. Als er iets mis was met één van beide zou ik gebeld worden. 

Na even wachten kreeg ik de reumaconsulente weer aan de telefoon. De reumatoloog had alles bekeken en wist even niet wat te doen. Het bloed was goed maar de foto bleek niet goed te zijn. Er was een plekje te zien op de foto wat leek op slijtage van het heupgewricht. Artrose! *Boem* Die was even zwaar onverwacht. Ik zou toch gebeld worden als er wat te zien was? Ik had verwacht dat het gewoon goed zat. Maar nee dus! Dat was onverwacht en even schrikken.

De reumatoloog wil een echo laten maken van mijn heup (dit gebeurd over ongeveer twee weken)om te zien wat er precies aan de hand is. Ik moet tot die tijd doorgaan met de maximale dosis pillen en daar nog overheen een lekker aantal paracetamolletjes. Ondertussen is hier mijn hoofd al flink op hol geslagen door dit berichtje. Artrose? Hoe dan en wat dan? Waarvan? Is het misschien een foto fout? Was mijn lijf niet al op genoeg plekken stuk en afgetakeld? Enzovoort.

Artrose is een vorm van reuma dus we blijven dichtbij om het zo maar even te zeggen. Ik heb het nodige gegoogled en op de site van het Reumafonds wordt het wel mooi uitgelegd. Het is natuurlijk eerst de echo afwachten en eventueel een gesprekje met deze en gene maar het lijkt mij dat er niet zomaar iets op een foto staat. En dat dat niet zomaar een foutje is. Dus ik ga er zelf in ieder geval eigenlijk al vanuit dat er iets mis is. Alleen moet ik dit dus nog even afwachten.

Wat ik zelf niet begrijp is hoe ik het steeds weer kan presteren er iets nieuws bij te krijgen. Weer iets heel anders. Iets was sowieso niet echt bij de rest van mijn ziekte zou moeten passen. Door dit soort dingen blijf je elke keer gewoon wachten op wat er nog meer komt. Wanneer je lijf het op een andere plaats weer eens laat afweten. Hoe kan één zo’n stom lijfje al deze dingen veroorzaken. Dat blijf ik soms echt heel raar en onvoorstelbaar vinden. Ik vind eigenlijk dat het nu weleens mag stoppen namelijk.

Best dus wel weer even een paar spannende weken. Hopelijk hebben we snel wat meer duidelijkheid.

Liefs Tineke

Laat een antwoord achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *