Echo-dag
Vanochtend vroeg, toen ik nog half aangekleed en met een handdoek op mijn hoofd stond, werd ik al gebeld: “Dat ik ECHT moest komen.” “Tuurlijk kom ik, waar denken jullie dan dat ik mee bezig ben?” Er was zogenaamd gister gebeld dat ik niet zou komen. “Wat is dat nou weer voor raars?” “Já er had iemand voor me afgebeld.” Beetje rare situatie…snap niet hoe ze daar nou ineens weer bij gekomen zijn. Maar vooruit. Om tien uur stond ik op de poli en ik was ook al best snel aan de beurt. Gelukkig werd de echo gemaakt door twee reumatologen. Das een voordeel omdat je dan meteen bijgepraat wordt en ze je ook meteen de uitslag geven. Ik had trouwens net zo goed de andere helft van mijn kleren vanochtend niet aan hoeven trekken, want het moest net zo hard weer uit allemaal. Ze zeggen dat dokters dat normaal vinden nou ik geloof dat verhaaltje stiekem nog steeds niet. Er is een echo gemaakt van mijn beide heupen. Als ze zouden zeggen dat het een filmpje van Peppi en Kokki in de maak was, zou ik het ook geloven. Ik kon er niks uit opmaken in ieder geval. Uiteindelijk bleek dat aan de kant waar ik pijn heb een kleine slijtage plek te zien is maar verder vonden ze niks afwijkends. Ze hebben mijn eigen reumatoloog gebeld en die kon mij gelukkig meteen zien. Zij heeft mijn hele situatie meegekregen en kan het beste ’t eind oordeel geven. Het oordeel was als volgt: een heup met een slijtage plek inclusief chronische peesontsteking. Hier is niks aan te doen behalve pillen blijven slikken, gewoon doorgaan met wat ik nu doe en wéér beginnen met fysiotherapie. Of het ooit helemaal overgaat is moeilijk te zeggen. Das eigenlijk gewoon afwachten.
Ik ben heel dom geweest en heb niet gevraagd hoe die slijtage daar komt en of er een kans bestaat dat dat ook in andere gewrichten zit. Dat komt omdat ik na dit soort gesprekken bijna elke keer weer in een bepaald soort bui schiet. Ik heb in mijn hoofd zitten dat ik met zo’n heup niet goed kan fietsen, het lopen lastig en pijnlijk is. Ook autorijden ging weleens beter en van slapen komt ook niet zoveel terecht. Ohja en daarnaast schijn ik niet de meest vrolijke persoon te zijn als ik pijn heb. Als je me daarna komt vertellen dat je er niks aan kan doen, dat het weleens een langdurige kwestie kan gaan worden en je lekker terug mag naar fysio en nog meer van dat soort shit, dan word ik daar per direct ontzettend verdrietig-boos-teleurgesteld-chagrijnig-gefrustreerd-en-wat-zoal-nog-meer van. Alleen al om de reden dat ik zó graag alles wil maar dat het gewoon nooit kan/lukt. Omdat er elke keer wel weer wat nieuws met me aan de hand is. Daar ben ik soms zo schijt ziek van!
Die peesontsteking die ik heb scheen overigens wel een typisch Sjögren probleem te zijn. “Het kon altijd nog erger” meende mijn reumatoloog me op te beuren. Nouja normaal zou ik dat misschien wel met haar eens zijn maar vandaag even niet hoor…Dit moet eerst even een paar dagen bezinken. Ik moet even weer een vorm vinden hoe ik hier mee om kan gaan. Dit duurt meestal een paar dagen en dan komt het ook wel weer goed maar nu even niet!!! Oké?
Na dit alles eerst fysiotherapie gebeld en daar kon ik gelukkig weer terecht. Ik word nog gebeld over de datum. Eigenlijk is het nu gewoon afwachten tot 16 juni (dan is de volgende controle bij reumatoloog) en als het dan nog niet verbeterd is dan moeten we er maar weer over praten. Dan moet ik ook maar even vragen naar die slijtage en hoe dat kan gebeuren. En of het misschien ook in meer gewrichten zit.
Nouja dat zien we dan weer…nu eerst even tot zo ver.
Liefs Tineke
PS: Overigens iedereen ontzettend bedankt voor de lieve reacties en steunende berichten. Echt zo lief vind ik dat. Dat maakt dat ik weer omgangsvormen kan vinden om over een paar dagen weer gewoon door te gaan! Dankjulliewel.