2011

Waar ging het mis?

Je hebt van die momenten dat je je afvraagt waar het ooit mis is gegaan. Waar je lichaam ooit heeft bedacht dat ie je bloedplaatjes gaat afbreken en de rest van je lijf ook gaat tegen werken. Waarschijnlijk is dat een klein moment van onbedachtzaamheid geweest. Misschien toen ik er bijna 4 jaar terug een wijntje teveel in had gegooid en het niet meer helder kon nadenken en in een roes bedacht: “Ik ga het helemaal anders doen.”

Dat dat niet voor alle partijen goed is uitgepakt kon mijn lijf op dat moment natuurlijk nog niet overzien. Het had nooit bedacht dat het mijn uitgaansleven, energie, sport, conditie, gezondheid, school, onbezonnenheid en werk zou kosten. Dat het volgestopt zou worden met allerlei soorten medicijnen en dat het bij vlagen hard moet werken om zichzelf een beetje op de been te houden had ’t ook nooit gedacht. Dat het moest leren communiceren in dokterstaal, wonen in het ziekenhuis en dat ’t erachter kwam dat niet alle mensen even lief en begrijpend zijn als ie dacht, ook niet. Kortom, dat zo’n besluit je bakken met ellende bezorgd heeft ie denk ik niet begrepen.

Op het moment dat ie besloot het allemaal terug te draaien was het al te laat. Hij moet nu de rest van z’n leven op deze voet verder en ik geloof dat ie daar af en toe best spijt van heeft. We zijn hierdoor niet echt vriendjes meer, dat lijf en ik.

Dat ie mij ziek heeft gemaakt heb ik hem ondertussen wel vergeven en ook alle extra ellende die erbij kwam kijken kan ik meestal wel vergeten. Maar soms heb je van die momenten dat je weer in de clinch hangt met één of andere instantie die iets niet wil regelen of ineens iets heel anders verteld dan dat jij hebt begrepen en je geen bewijs hebt dat het ooit anders werd verteld. Waardoor je uiteindelijk zelf de hele zooi op moet zien te lossen zonder dat je zelf eigenlijk wat verkeerd hebt gedaan. Die situatie’s maken mij nog steeds machteloos en vooral heel laaiend. Dat zijn momenten dat je dat lijf even vervloekt en hoopte dat het ooit anders was gelopen.

Dat je je afvraagt hoe het geweest zou zijn als het allemaal nooit gebeurd was….

Gelukkig zijn dat maar kleine momenten en gaan ze vaak heel snel over maar ik wilde het toch eens neerzetten.

Liefs Tineke

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *