2018,  Curaçao,  Emigreren Curaçao

Island Life

Na bijna een jaar Curaçao had ik nog altijd moeite met afsluiten van bepaalde dingen. Ik ben heel erg ‘alle opties open’ vertrokken uit Nederland. Het idee dat het alle kanten op kon. Ik kan op Curaçao blijven maar ik kan ook terug komen. Soms had ik dagen dat ik zeker wist dat ik wilde blijven en dan zaten er weer een paar tussen dat ik bedacht wel terug te willen. Dat gevoel switchte best vaak. Helemaal toen mijn gezondheid ook hier ingewikkeld ging doen. Ik voelde me ook vaak schuldig over Bente (mijn hond). Terwijl zij heerlijk rond huppelt op een prachtige boerderij bleef ik het gevoel houden dat ik haar bij mijn familie heb achtergelaten. Haar bij hen in de maag heb gesplitst.

Als ik bedacht eigenlijk iets te moeten kopen voor mijn huis hier of iets dergelijks dan heb ik sommige dingen niet gekocht puur omdat ik verwachtte dat ik misschien binnenkort wel weer in Nederland zou zitten. Mijn telefoonnummer heb ik ook constant 50/50 gehouden. What’s appen met een Nederlands nummer en bellen met Antilliaans nummer. Qua zorg hing ik enorm aan het UMCG. Wat opzich nog het meest logische deel is. Ik was zo gewend aan dat vangnet. Vooral voor diegene die ooit het Sehos hebben bekeken zullen mij nog beter begrijpen. Als chronisch zieke wordt je daar niet lyrisch bij. Ik liet eigenlijk alles van mijn bezoek aan Nederland in juni afhangen. Hoe ik dat zou ervaren. Ik wilde die maand ’thuis’ het antwoord laten geven. En dat heeft het gedaan…

Hoe geweldig fijn het ook was om familie, vrienden & Bente weer te zien, een rondje te fietsen wat ik al 10 maanden niet gedaan had en wat gemist voedsel in te halen. Ik miste Curaçao eigenlijk elke dag. De ene dag erger dan de andere maar wel echt elke dag. Het relaxte, niet zo leven op tijd en agenda. Ik betrapte mezelf ook te vaak op het uitrekenen hoe laat het was op het eiland. Als ik wakker werd in de nacht, wat vaak gebeurde, ging ik met vrienden van het eiland appen. Want ja die zijn dan natuurlijk nog wakker (6 uur eerder).
Ik moest enorm wennen aan het binnen zitten de dagen dat het regende/koud was. Waar is die zon en tropische wind??? Zit je dan met je ijsberen trui aan. Heb het enorm koud gehad en kreeg eigenlijk binnen een week alweer toename van pijn en vermoeidheid. Als je spieren en gewrichten zo op slot slaan dat het in je rug en benen schiet waardoor je spontaan naar de grond zakt is de conclusie ook al niet al te moeilijk meer…

Het UMCG was fijn omdat ik mijn arts daar onwijs hoog heb zitten en enorm vertrouw. Het ziekenhuis er omheen deed me niet zoveel. Ik was ondanks het slechte nieuws eigenlijk blij dat we snel klaar waren. Dat het maar bij één bezoek is gebleven. Ik ben bij uitzondering even hun patiënt geweest afgelopen maand. Dat is oké. Ik ben er al wat meer aan gewend dit vangnet niet meer op een half uurtje afstand te hebben. Of het überhaupt uitmaakt waar mijn gezondheid behandeld wordt… Ik weet het niet. Het lijkt er meer en meer op dat ze overal even weinig voor me kunnen doen. Of het echt zin heeft om dan aan één ziekenhuis en arts te blijven hangen? Ik denk het dus niet.

Er waren al een aantal mensen die hadden gezegd: ‘Jij komt wel terug. Je bent teveel van het eiland gaan houden.’ Dat beantwoordde ik altijd met: ‘Misschien.’ Maar ze hadden gelijk. Ik ben teveel van de mensen, de omgeving, het klimaat en de sfeer gaan houden. Ondanks dat ik hier nog steeds niet gezond ben ben ik hier denk ik wel een leukere versie van mezelf dan in Nederland. Kan ik meer genieten van de goede momenten en van dit prachtige eiland op zich. Dat hoef ik toch niet toe te lichten als je bovenstaande foto ziet?

Ik beloof niet dat ik hier de rest van mijn leven blijf wonen maar voorlopig zit ik hier wel goed! Het terug vliegen gaf ook zo’n goed gevoel. Het voelde als thuiskomen. Ook mijn huis was weer erg fijn. Mijn spieren konden weer ontspannen (Thank God!) Ik zette eindelijk mijn telefoonnummer om afgelopen week. Alleen nog maar een Curaçao’s telefoonnummer. Ik heb in mijn hoofd het UMCG (groten)deels wel wat af kunnen sluiten. Natuurlijk ga ik contact onderhouden met Nederland maar wel op een iets andere manier. Ik was de laatste tijd voor mijn gevoel iets teveel bezig met Skypen dan met het leven hier. Dat wil ik niet meer.
Bente huppelt uiterst vrolijk rond. Een paar familieleden vielen zowat van hun stoeltjes als ik voorstelde haar eventueel mee te nemen. Mijn vader hield het dier zelfs de handen over de oren hahaha! Ze is daar helemaal thuis en mijn familie houdt net zoveel van haar als ik doe. Ze zit daar ook goed! Ik voel me niet meer schuldig. Nederland heeft dus voor mij voor nu echt de antwoorden gegeven die ik zocht. Dat voelt heel erg goed. Het is niet fijn om gevoelsmatig zo heen en weer geslingerd te worden tussen twee werelden.

Voorlopig zit ik hier wel goed en hoop ik dat ik dit lang zo mag blijven voelen!

Bon wikent!

Liefs, Tineke

4 reacties

  • Anna

    Lieve Tineke,
    Ik denk dat dit je veel rust gaan opleveren, en heel goed is om je leven daar beter te maken. En ik, als Curacao-lover, snap het ook maar al te goed. Ik wens je een fijne en zo gezond mogelijke tijd toe. En als ik weer op het eiland ben (waarschijnlijk januari/februari) dan spreken we weer eens af voor een lekkere lunch?.
    Liefs, Anna

  • Yvonne

    Hoi Tineke, wat ik zo bij jou lees, heb ik hier ook mee gemaakt. Ook dat verhaal van het vangnet. Het is en blijft bizonder hou onze lichamen reageren op die zon en die heerlijke warme wind. Ik ben nu zo ver dat ik zeg hier is thuis. Hier hebben de artsen andere ideeen maar zijn daarom niet slechter of zo. Na 3 jaar heb ik mijn weg langzaam gevonden. 3 jaar geleden zat ik voor buiten in m’n scootmobiel. Hier fiets ( ebike) ik intussen toertjes van 30 km. Dat voelt zo lekker, net als jij met een leven met minder stijfheid en eeuwige spierpijn. Ik vind dat jij echt trots mag zijn op jezelf, want je heb jezelf weer een leven gegeven als een jong, prachtig en genietend menske. Top gedaan !

  • Karin

    Hey hoi Tineke, mooi verhaal, fijn dat je antwooorden hebt gevonden, dat geeft rust en dat werkt altijd goed op je lichaam, dat geldt voor ons allen. Veel plezier op je eiland en geniet waar het kan, Nederland met zijn lieve mensen blijven er ook altijd voor je. Fijn dat je nu eerst op je plek bent op Curacao! Liefs Karin ❤️❤️

  • Wilma

    Hoi Tineke
    Fijn dat je nu Curaçao als jou land ziet waar je toch iets beter in je vel zit
    geniet er van en hou ons op de hoogte.
    Dikke knuffel <3 <3 <3

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *