Bevrijdingsdag

Tsja bevrijdingsdag. Wat zal ik er eens over zeggen vandaag. Niet de leukste dag van dit jaar in ieder geval…

UMCG kende in ieder geval geen vrije dag vandaag. Ik moest bloedprikken en naar kaakchirurg Spijkervet. Eerst maar prikken. Het was daar echt zó ongelofelijk rustig. Iedereen stond natuurlijk te hossen op één of ander festival of genoot van zijn/haar vrije dag. Groot gelijk trouwens!

Daarna snel gegeten en door naar de poli. Omdat ik last heb van een kaak die uit de kom schiet en zeer doet heb ik deze afspraak laten maken. Na wat praten begonnen ze met kijken hoever die kaak wel niet kon bewegen. Een heel gesjor. Met meetlatjes tussen je tanden kijken hoever je je mond open kunt doen en nog meer andere gekke dingen. Daarna besloten om maar eens aan de binnenkant te kijken doormiddel van een foto. Wat een gevaarte zo’n fototoestel, een spaceshuttle is er niks bij. Er begon van alles om me heen te draaien gezamenlijk met laserlichten, doppen in mijn oren en weet ik veel wat zoal nog meer.

Foto’s bekeken met de dokter en besproken. Mijn meniscus van mijn kaak is verschoven en zit daardoor nu op de verkeerde plaats. Waardoor dat gewricht dus gekke dingen gaat doen. Hier kun je verschillende dingen aan doen. 1. Niks (de meest makkelijke optie) 2. Het gewricht spoelen (d.m.v. verdoving in je wang wordt er met naalden en vloeistof het gewricht gespoeld) 3. De meniscus operatief verwijderen (wordt alleen gedaan als de voorgaande twee niks opleveren en de klachten blijven). Maar voorlopig doen ze er niks aan.

Per toeval ontdekte de dokter nog wat verstopte verstandskiezen, waarvan hij besloot er in ieder geval 2 te laten verwijderen dit jaar. Leuk dat dat verdoof, snij en prik werk.

Last but not least mijn bloeduitslagen. Bloedplaatjes alweer van 124 naar 83. Dit maakt het eigenlijk onverstandig om naar Parijs te gaan over 2 weken. Dus dit wordt voorlopig gecanceld en hopenlijk weer geboekt als ik weet dat het beter gaat. Ik zou zelf ook helemaal niet lekker zitten als ik weet dat ik lage plaatjes heb. Dat vind ik ook zonde van zo’n mooie stad! Vind het nu ook vreselijk balen maar gelukkig houd ik het tegoed.

Reumatoloog kijkt morgen naar de uitslagen en als ze dat nodig vind belt ze me. Ik verwacht eigenlijk dat ze dat gaat doen.. maar dat zie ik morgen wel.

Weetje je zou toch bijna gaan denken: “Hoe kan ze nou zoveel dingen tegelijk hebben? Dat vraag ik me ook heel vaak af hoor. Hoe krijgt dat lijf van mij dat voor elkaar. Daar heb ik ook nog steeds het antwoord niet op maar helaas gebeurt het wel allemaal…

Tot zover even,

Liefs Tineke