Te snel
Sinds mijn laatste berichtje gaat het hier erg op en neer. Het is per dag soms zelfs per uur bekijken hoe ik me voel. Voor het weekend had ik even het gevoel dat het weer de goeie kant op ging en dat ik voorzichtig weer wat dingen op kon pakken. Vrijdag even kort boodschappen gedaan en zaterdag even naar wat inkopen gedaan voor de verjaardag van één van mijn oma’s Dat ging eigenlijk best goed. Dus ik was heel enthousiast.
Tot afgelopen zondag toen het ineens weer een stuk minder ging. Ik voelde me niet zo lekker en ook mijn hartslag leek weer net zoals tijdens mijn opname erg omhoog te gaan. Voor de zekerheid toch maar de dokter gebeld en die is langs geweest. En inderdaad ging mijn hartslag alweer richting de 120. Terwijl ik gewoon op de bank lag.
Dus het advies was om absoluut rustig aan te doen want bij activiteit zou ie nog meer omhoog gaan. En verder mezelf heel goed in de gaten houden want bij koorts moest ik meteen naar ’t ziekenhuis. Gelukkig is er die dag geen koorts meer bij gekomen.
De dagen na het weekend ga het ook weer minder. Nog steeds af en toe hoge hartslag en daarbij blijven we dus ook maar opletten op koorts. Verder veel last van spierpijn en spierverkrampingen. Mijn spieren gaan dan spontaan aanspannen waardoor er een soort kramp ontstaat waarbij mijn tenen en/of vingers ook helemaal naar binnen trekken. En dit ontstaat gewoon spontaan. Best een beetje eng.
We hebben het ziekenhuis erover gebeld maar we werden teruggebeld door de assistente inplaats van door de dokter. Dus ik moet eigenlijk nog eventjes de dokter aan de telefoon maar dat is nog niet gelukt.
Ondanks alles probeer ik toch wel af en toe een klein beetje aan mijn conditie te werken zodat ik hopelijk niet verder achteruit ga. Dinsdag zijn we naar het zwembad geweest, al was het na 1 baantje wel weer genoeg geweest. Verder af en toe een mini stukje op de fiets of een heel klein stukje lopen. Vooraf aan zo’n stukje denk ik vaak ach dat doen we wel even en dan wil ik straks ook nog dit, en dat en ohja dan kunnen vanavond misschien wel even dat. Maar na zo’n stukje komt er van de rest dan al helemaal niks meer terecht. Nog elke dag moet ik mezelf afremmen en minder doen dan ik in mijn hoofd heb zitten. Dat vind ik af en toe heel frustrerend. Omdat ik wel heel graag dingen wil doen maar het gewoon simpelweg niet kan. Hoe graag ik dan ook zou willen…
Kortom ik wil weer veel en veel te snel.
Liefs Tineke