Dorpsfeest & Zijlijners
Afgelopen dagen even “alles vergeten” doormiddel van het dorpsfeest hier in ons dorpje. Wij als buurt maken altijd één van de tien gondels die dan op vrijdag en zaterdag door het dorp trekken.
Ik moet zeggen het was een super goeie afleiding op een goed gepland moment. De sfeer was top en de prijsuitreiking + ’t feestje waren geweldig. We hadden overigens een 3e jury prijs en een 2e publieksprijs. Best netjes toch?
Het is lekker om even ergens anders mee bezig te zijn. Je hebt echt het gevoel weer even je eigen leven te leiden zonder al die hulpverleners aan de zijlijn. Geen geschreeuw over wat wel en niet goed voor je is en wat je wel en niet moet doen.
Helaas werd ik gister alweer snel met beide benen op de grond gezet en werd er alweer vanaf de zijlijn geschreeuwd. Dit keer door fysiotherapeut en maatschappelijk werkster. De één vind dat ik meer op mezelf moet letten en kijken naar wat ik zelf wil en de ander vind dat er wat moet gebeuren (in de zin van revalidatie, oefenen, etc.) want anders wordt ik alleen maar zieker en kan ik zometeen niks meer. Anders jaag je je patiënten even op de kast met enge uitspraken ofzo hé!?
Weetje wat het is? Iedereen heeft zijn eigen visie over wat goed voor mij is en waar ik beter van zou worden. En als je dan één of twee visies hoort is het nog te doen maar ik heb er de laatste weken gemiddeld tien gehoord volgens mij. Mijn bedoeling was om erover te denken wat de opties zijn en wat ik zelf wil. Dat laatste lijkt me ook weleens belangrijk. Dit is me nog niet echt gelukt. Al weet ik deels wel wat ik niet wil. Zo wil ik liever niet opgenomen worden en ben ik al die schreeuwende zijlijners met hun visies meer dan zat! Dus als het een beetje kan wil ik er geen meer bij en de frequentie dat ik ze zie niet verhogen. Alleen weet ik niet of dit te realiseren is. Ik hang er precies tussenin. Ik wil ieders visie naleven maar dat lukt natuurlijk niet. Eigenlijk is het dus nog steeds een zooitje zonder richtlijn.
Ik hoop dit zooitje toch een beetje richting te geven de komende weken. Ik blijf nog steeds bij fysiotherapie en maatschappelijk werk en ik schijn nu ook nog een psycholoog erbij te krijgen. Dat moet helpen volgens deze zijlijners met hun visies. Het lijkt me slim om dit even een paar weekjes te laten gaan. Even kijken hoe dit uitpakt. Dan moet er toch vanzelf weer een soort van richting ontstaan. Toch?
Nog even nieuws over mijn rolstoel. Ik heb vorige week gebeld en als het goed is komt ie volgende week maandag in Leeuwarden bij de leverancier aan. Bel zelf nog wel even volgende week of ie inderdaad is aangekomen en hopelijk wordt ie dan dezelfde week nog hier thuis afgeleverd of eventueel de week erop.
Let us hope so & tot blogs,
Liefs Tineke