Goed gekeurd
Nu ik een klein kansje heb om mooi nieuws te vertellen ga ik dat ook maar meteen doen. Na een kleine twee maand van gesprekken, telefoontjes en passingen is mijn rolstoel officieel goed gekeurd en besteld. Jáwel, er komt hier dus een zwarte Quickie Helium (zie plaatje)! Hopelijk wordt deze geleverd over kleine drie weken. Het is wel een klein beetje raar om dit mooi nieuws te noemen natuurlijk maar voor mij is dit ’t wel.
Een rolstoel die ik nóg zelf in mijn auto kan tillen. Die ook daadwerkelijk in mijn auto past. Die super licht is en er ook nog wel mooi uitziet. En omdat ie niet op voorraad was krijg ik een gloed nieuwe. Wat stiekem ook wel leuk is. Ik kon in ieder geval mijn geluk niet op toen ik het hoorde afgelopen vrijdag. Dat klinkt vast stom, maar het beste wat ik in deze situatie kon wensen is gewoon uitgekomen. Das de laatste jaren niet vaak voorgekomen.
Op dit, voor mij, goeie nieuws na gaat het verder nog steeds hetzelfde. Ik heb een poging gedaan om de kuur Prednison die ik voor de zomer voorgeschreven heb gekregen af te bouwen maar dit ging al heel snel mis. De pijn in mijn heupen nam snel toe en binnen twee dagen werd vooral mijn linker been stijf en begon ik ermee te slepen. Dit leek me niet helemaal de bedoeling dus toen heb ik voor nu besloten de Prednison weer op te hogen. Helaas want de kuur had eigenlijk twee weken terug al klaar moeten zijn. De verhoging lijkt overigens het ene moment wél zijn werk te doen en het andere weer niet.
Komende week kan ik dit Prednison besluit overleggen met mijn reumatoloog. Ik moet donderdag voor jaarlijkse uitgebreide controle naar het UMCG. Reumatoloog, oogarts en kaakchirurg staan op het programma. Een lange dag van 10 uur in de morgen tot een uur of 4 in de middag. Er is de afgelopen weken gesproken over een opname in een revalidatie centrum, buiten protocol medicijnen, hoe het nu gaat en over de toekomst. Pittige gesprekken in ieder geval. Uiteindelijk zal ik komende donderdag wel horen wat ze daadwerkelijk van plan zijn. Het is namelijk weleens eerder gebeurd dat er over van alles gespeculeerd werd en uiteindelijk besloten is voorlopig niks te doen.
Ondanks al mijn ziekenhuiservaring kan ik mijn hoofd niet temmen. Als ik tijd heb om na te denken dwalen mijn gedachten af naar komende donderdag. Toch bang voor wat ze gaan zeggen…
Je gaat toch speculeren en alvast nadenken over bepaalde scenario’s. Dat kan ik gewoon niet stoppen, helaas. Ook in mijn slaap gaat dit gewoon door. Zo heb ik gisternacht zogenaamd een fijn gesprek gevoerd met mijn reumatoloog. Als je dan wakker wordt ben je in “real-life” nog geen bal opgeschoten natuurlijk. Nouja, dan heb ik alvast geoefend, hahaha!
Ik kan alleen maar afwachten en hopen op nieuws waar ik zelf ook redelijk mee kan leven. Daar ga ik dan ook deze blog maar gewoon mee afsluiten. We wachten het af en ik breng jullie zo snel mogelijk op de hoogte.
Liefs, Tineke