If your dreams don’t scare you…
Na mijn thuiskomst op 18 april had ik het gevoel dat iedereen me, in spanning afwachtend, aankeek. Gaat ze of gaat ze niet? Durft ze het aan? Waar je eerst spreekt in termen zoals ‘eventueel…’ en ‘als ik…’ moet er een moment komen waarop je een knoop doorhakt. Toen ik na opnieuw twee maanden Curaçao écht niet naar huis wilde en met lood in de schoenen op het vliegveld stond was de keuze voor mezelf wel gemaakt. Dit heb ik niet meteen van de daken geschreeuwd. Wilde eerst graag even genieten van het weerzien met familie en vrienden. Nog even geen moeilijke vragen, regelingen en extra zorgen om/aan mij.
Om het aller allerlaatste uit te sluiten besloot ik toch nog medicinale wietolie te proberen. Dit was ik al eerder van plan maar toen kwam er steeds iets tussen. Medicijn switch waardoor ik niet zou weten wat nou wat deed bijvoorbeeld. Inmiddels ben ik na een paar weken gebruik op de helft van het proefflesje; maar ook dit mag helaas niet baten. Je kan er best lekker op slapen maar helaas doet het niks op de dagelijkse pijn. Ik merk zelfs dat hoe langer ik terug ben in Nederland hoe meer energie ik verlies en hoe meer de pijn toeneemt. De twee wekelijkse fysiotherapie bezoekjes zijn weer enorm welkom en ook de middagslaapjes zijn helemaal back in business. Ik heb me er hard tegen verzet. Tegen mezelf gezegd: “Tineke dit is bullshit. Wat je daar kan kan je hier ook.” Ja dat is dus niet zo… Gesprekken gaan soms volledig langs me heen, dagen dat alleen de hond uitlaten méér dan voldoende is. Ik loop achter met mijn mail en what’s app, ik moet afspraken afzeggen, momenten dat alleen de aanwezigheid van andere mensen in het huis al teveel is. Als ik foto’s terug kijk van de afgelopen jaren zie ik er zoveel waar ik een goeie glimlach opzette maar waar ik me totaal niet goed voelde. De foto’s waar op te zien is dat ik me wel goed voel moet ik met een vergrootglas zoeken.
Ik ben er klaar mee zo te moeten leven. Na 10 jaar alles geprobeerd te hebben. Ik wil weg! Iets wat ik eigenlijk allang met mezelf afgesproken had maar nu komen ook de echte acties. De auto is al verkocht om zo ook de maandelijkse kosten te besparen. Spullen gaan op Marktplaats en Facebook verkooppagina’s. Instanties in zowel Nederland als Curaçao worden gebeld. Google was altijd al mijn beste vriend maar nu helemaal. Maar ook: Wie wil ik nog even zien in NL? Hoe ga ik de zorg van hier naar daar overdragen? En hoe ga ik al die lieve zorgverleners bedanken? Heb ik genoeg financiële middelen om te gaan? Etc.
Het geeft een heel goed gevoel om toe te werken naar een beter leven! Het idee dat die betere plek bestaat is al zo fijn. Het is tegelijkertijd ook enorm spannend. Ik hoop enorm dat deze grote stap mag lonen. Dat ik me daar langdurig beter mag voelen. Dat alles wat ik nu achterlaat daar weer opgevangen wordt. Dat stuk blijf ik heel spannend vinden. Ik twijfelde nog een seconde toen de bacterie waarvan gedacht werd dat het gordelroos was een Staphylococcus bleek te zijn. Een bacterie die je lichaam niet meer verlaat en extra goed zijn best doet bij patiënten met verminderde afweer en in warmere klimaten. Jackpot! Alleen wil ik me niet tegen laten houden door een bacterie. In de hoop dat dit alles losloopt en ik een oersterk gebit heb, hahaha (want de tandarts is niet mee verzekerd op Curaçao). Wil ik écht écht écht gaan! Dag Nederland.
Vertrekplan: Eind augustus 2017.
Stay tuned for more news! Also on social media.
Liefs, Tineke
*Mijn moeder was zo ontzettend lief om een crowdfund voor mij op te zetten. Ze wil me graag een zetje in de goede richting geven. Zodat ik een goed begin kan maken en eventueel wat extra achter de hand heb mocht het glazuur van mijn tanden springen of een ander financieel noodgeval zich aandienen. Er is echt al super veel gedoneerd. Zó enorm lief. Ik wilde beginnen met iedereen persoonlijk bedanken maar het worden er steeds meer… Bij deze aan alle donateurs & delers: Mijn dank is groot! Jullie helpen mij echt op weg naar een beter leven. Als dank zijn jullie altijd welkom bij mij (als ik genoeg slaapruimte heb) en ik zorg natuurlijk voor een eiland tour!
**Lieve vriendin Else schreef haar versie van mijn verhaal en mijn plannen voor Gezondheid & Co.
3 reacties
Lian Mijnheer
Lieve Tineke wat een dappere beslissing! Ik volg jouw blog al een tijdje en ik volg je ook op Instagram. Doordat ik zie wat jij allemaal aandurft en de knopen die jij doorhakt durf ik ook meer voor mezelf te kiezen. Je bent geweldig bezig!
Vind het heel jammer voor je dat het in NL niet werkt. Ik hoop dat curaçao je brengt wat je er van verwacht en dat je daar een geweldige tijd gaat krijgen! En weet, er is altijd een weg terug! Ik blijf je volgen!! Xx
Lucie
Goed bezig, Tineke! Wat ’n spirit, zo goed om in mee te delen.. . Dank je wel!
Gerrie(Gé) Herder
Lieve Tineke,
Zo ontzettend blij dat ik je een paar weken terug ontmoet heb!
2 totaal vreemden van elkaar en toch zoveel gemeen…
Een miniem klein stukje van ons beider levens kunnen delen. Zo bijzonder!!!
Beiden met de droom om “Pijnloos” te mogen/kunnen leven.
En beiden op het punt om daarvoor te vertrekken.
Jij naar Curaçao emigreren en ik eerst voor 6 weken naar Israël!
Heb grote bewondering voor je gekregen tijdens die korte tijd dat ik bij je was en we in gesprek raakten via een tafeltje, potjes,verfjes….hihihihi….?
Wat dat allemaal te weeg kan brengen ?
Een ontmoeting waarbij we elkaar vrijwel
zonder woorden begrepen!
Lieve Tineke, van hier veel liefs en sterkte met de voorbereidingen voor je reis.
Heb je blog gevonden en zal je zoveel mogelijk blijven volgen.
Gerrie ?
P.s. Ķomende week hoop ik aan de weet te komen wanneer ik kan vertrekken! Spannend!